నా గురించి 'ఈనాడు'లో...

'ఆరడుగులనేల ఆహ్వానించిన వేళ 'కావ్యావిష్కరణ

నా కావ్యం 'ఆరడుగులనేల ఆహ్వానించిన వేళ '

ఆవిష్కరణ సందర్భంగా ఆవిష్కర్త హైకోర్టు న్యాయమూర్తి జస్టిస్ శేషశయనా రెడ్డి గారు

స్వికర్త పూర్వ హైకోర్టు న్యాయమూర్తి జస్టిస్ లక్ష్మణ రెడ్డి గారు 

ప్రకాశం జిల్లా రచయితల సంఘం అధ్యక్షులు హనుమారెడ్డి గారు

(ఈ కావ్యాన్ని ప్రచురణలు విభాగంలో చూడగలరు )

ఆరడుగుల నేల ఆహ్వానించిన వేళ

నేను చూసాను

తెల్లవారక ముందే నురగలు కక్కుకుంటూ పరుగులు తీస్తున్న జనాన్ని
ఆ పరుగులు  ఆగక ముందే గుండె ఆగి పోయిన దృశ్యాన్ని
నేను చూసాను
ప్రతి మనిషి తోటి మనిషిని కరకర నమిలేస్తున్న సన్నివేశాన్ని

అనుబంధాలు మానవ సంబంధాలు మాయమౌతున్న సందర్భాన్ని

నేను చూసాను
పాశ్చాత్య   మోజులో పడి  అంతరించి పోతున్న మన గొప్ప సంస్కృతిని
మసక బారి పోతున్న మనజాతి జాతకాన్ని
 గమనించాను
మమతా సమతా గీతాలు దగ్ధమై పోతున్న లోకాన్ని
మానవత ధ్వంసమై పోతున్న కాలాన్ని
మనిషి అంతర్ధానమై పోతున్న సత్యాన్ని

అనుసరించాను   సినారే విశ్వంభర కావ్యాన్ని
అనుకరించాను శ్రీ శ్రీ మహాప్రస్థాన గీతాన్ని
అవలోకించాను తిలక్ అమృతం కురిసిన రాత్రిని

మీ ముందుకు  వచ్చాను ఈ అసుర సంధ్య   వేళ 
''ఆరడుగుల నే ల ఆహ్వానించిన వేళ '' గా 

నా రచనలలో నన్ను నేను చూసుకుంటాను 
నన్ను చూస్తే నాకు దిగులు  ఎందుకిలా చెడి పోయానా అని
ఊరంతా ఒకదారి ఉలిపి కట్టే దో  దారి అనుకుంటారేమో అంతా

''ఎంత సంపాదించినా కూ టి కే  ఎన్నాళ్ళు బతికినా కా టి కే ''
''ఒరిగిపోయినా తన కంఠం నలుగురు మెచ్చేదే జీవితం
ప్రలోభాలు పైబడినా నీతి కి పడి చచ్చేదే జీవితం'' - సినారే
లంచాలు ఒక్కటే అవినీతి కాదు నీతి రీతి తప్పిన ప్రతి పని అవినీతే
ఎవరూ తను చేస్తున్నది అవినీతి అనుకోవడం లేదు ఈ రోజుల్లో ''
ఇలాంటి వాక్యాలు సన్నివేశాలు నన్ను ఈ రచనకు   పురి కొ ల్పాయి

 (ఆరడుగుల నేల ఆహ్వానించిన వేళ -- ఈ రోజు ఒంగోలు లో నా కావ్యావిష్కరణ సందర్భంగా )
ఆవిష్కరణ -- జస్టిస్ శేషశయనా రెడ్డి గారు
స్వీకారం ---జస్టిస్ పల్లేటి లక్ష్మణ రెడ్డి గారు

నా ఈ కావ్యం  'ప్రచురణలు' లో చూడండి 

చరిత్ర నవ్వుతోంది

ఓ కవి ఇటురా
ఎవరా అని విస్మయంగా చూసాను
ఈ విచిత్రం ఎక్కడైనా ఉందా  
ఇంతకు ఎవరు నువ్వు 
నేనయ్యా  చరిత్రని
.............
ఈ వింత ఈ కాలంలో నైనా ఉందా
ఏ యుగం లోనైనా జరిగిందా
అదేనయ్యా ప్రజాసేవ చేస్తాను ప్రాణత్యాగం చేస్తాను 
పాదాక్రాంతం ఔతాను అంటూ  ఈ పాదయాత్రలు 
ఈ చిత్ర విచిత్రాలు చూస్తున్నావా
........................
 ఒక పేజి కవిత వ్రాయి అరుదైన ఈ చిత్రం
గత  కాలం ఎరుగని ఈ చిత్రాతిచిత్రం
ఈ విచిత్రం చరిత్రలో నిక్షిప్తం కావాలి కదా
@@@
ప్రజా సేవ చేస్తాం
మీ సేవలో తరిస్తాం 
మీ కోసం ప్రాణ త్యాగామైనా చేస్తాం
మీరే మా దైవం మీరే మా సర్వం
ఏమయింది వీళ్ళకి
అమితంగా ప్రాధేయ పడ్తున్నారు
వంగి వంగి దండాలు పెడ్తున్నారు
ఎవరికైనా సేవ చేయడానికి
అంత దీనంగా ప్రార్ధించాలా
అంతగా మోకరిల్లాలా
కాళ్ళావేళ్ళా  పడి బ్రతిమాడాలా
ఇది నిజంగా నిజమా అనిపిస్తోంది
సహజమా అనిపిస్తోంది
ఎన్ని ప్రసంగాలు
ఎన్ని ప్రతిజ్ఞలు
ఉచితానుచితాలు మరచి
అన్ని ఉచితమంటూ వాగ్దానాలు
మైళ్ళ కొద్ది కాలి నడకలు ..
ఈ పందేరాలు  ఫలహారాలు
ఎవడబ్బసొమ్మని ?
లాల్ బహదూర్ శాస్త్రి గారూ!
ప్రకాశం పంతులు గారూ!
 ఆనాటి నాయకులారా
వినండి ఈ శుష్క వాగ్దానాలు
ఊక దంపుడు ప్రసంగాలు
ఏది దానం చెయ్యమనండి వారి కలిమి గుట్టల్ని 
పాముల కిరవైన  చీమలు పెట్టిన పుట్టల్ని
 పగుల గొట్టి  అందరికి పంచి పెట్టమనండి
దాచి పెట్టిన ధన కనకరాసులు వెలికి తీసి
దేశమంతా  వెదజల్లమనండి
అంతే........  పరార్ 
అర్ధమయిందా మిత్రులారా
వీరి నయవంచన
పదవి కోసం తదుపరి నిధుల కోసం
ఎంత తపన
కాకుంటే ప్రజా సేవ చేస్తామని
ఈ  ప్రాకులాట ఏమిటి
బాంచన్ కాల్మొక్త .. అంటూ
ఈ దుర్గతి ఏమిటి
దేశ ప్రజలారా  బహుపరాక్ ....

ఒక రేయి విషాద గీతమైన వేళ

ఈ రోజు  గడిచి  పోనీ

ఈ రేయి నడిచి  పోనీ

ఈ శోక దావానల దగ్ధగీతం 

ఎటులైన ఆగి పొనీ

ఎదలోన  మలిగి పోనీ //

ఆనాటి కన్నీటి గాధ

కలలాగ మిగిలి పోనీ

మదిలోని విషాదమంతా

పొగ మంచులా కరిగి పోనీ

రక్త సిక్తమైన ఆ కాళరాత్రి

రాకాసి చరిత్రనే రాసి పోనీ //

మెలి వేసే చేదు జ్ఞాపకాలు

మెలమెల్లగా చెరిగి పోనీ

రవళించే రాగ బంధాలు

గుండె గూటిలో ఉండి పోనీ

ఇలవేలుపులా తన వలపే

జన్మజన్మల బంధమై సాగి పోనీ //

అందమైన కానుక

అందమైన జలపాతం
అరవిరిసిన పారిజాతం
సౌందర్య కాసారం
అతి సుందర కాశ్మీరం
అన్నీ గుర్తుకొస్తున్నాయి
నువ్వే అన్నీ అనిపిస్తున్నాయి
నీ అణువణువున అవి నర్తిస్తున్నాయి //

అతిలోక సౌందర్యం
    నా ముందు నిలిచింది
అమదానంద  మాధుర్యం
    కనువిందు చేసింది
అరుణాధర సుమగీతం
    స్వరధారగ  సాగింది
లలిత లలిత లావణ్యం
    కౌగిలిలో ఒదిగింది //

ఇంద్ర ధనసు అందాలు
    నేలకు దిగి వచ్చాయి
సుందర నందన వనాలు
    నా ముంగిట నడిచాయి
సుమకోమల గీతాలు
    నాకు కానుకన్నాయి
జన్మ జన్మల బంధాలు
    నిన్ను నాకు ఇచ్చాయి //

ఎందుకమ్మా ఇంత అందం

ఎందుకమ్మా ఇంత అందం 
       ఇలా ఏడిపిస్తావు
ఎంత కాలం ఇలా ఎదురై
       నన్ను ఉడికిస్తావు
మందహాసం విందు చేసి
   ఎందుకిలా బులిపిస్తావు 
ఏల వింతగ చూస్తావు
ఎవరి  సొంతం ఔతావు //


కవ్వించే నీ రూపే ఎంత హాయిగా ఉన్నది
ఊరించే నీ తలపే ఎంత తీయగా ఉన్నది
నా మది ఏదో హాయి గొలుపు పిలుపు విన్నది
అది  నాలో వలపు మేలుకొలుపుతున్నది //

ఆ నయనం ఎన్ని తీపి కలలు కన్నదో
అచట వింత కాంతి ధారలై కురియుచున్నది
ఆ పెదవి ఏ అపురూపమైన కధలు విన్నదో
ఏ పూలతావిదో మధువు అచట కొలువు ఉన్నది //

ఒక్క నవ్వు చాలమ్మా !

ఒక్క నవ్వు చాలమ్మా
ఒక్క నువ్వు చాలమ్మా
ఒక్కటై పోదామమ్మా
చుక్కల లోకం చూద్దామమ్మ //

వేయి కనులు చాలవమ్మా
రేయి పగలు కలలమ్మా
ఇంతలేసి కన్నులవి
అంత సేపు మూయకమ్మా
కాంతులీను వెన్నెలలు
కటిక చీకటి చేయకమ్మా //

ఒయీ అని పిలువమ్మా
ఓంకారం అది నాకమ్మా
ఓర్వలేని లోకమమ్మా
ఒంటరి పయనం ఏలమ్మా
ఒద్దికగా యిద్దర మొకటైతే
అది ముద్దు ముచ్చట ఔనమ్మా //

పట్టు చీర కట్టవమ్మ
పట్టపు రాణివి నీవమ్మా
బెట్టు చేయ రాదమ్మ
ఒట్టు వేయ వద్దమ్మా
పల్లకిలోన ఊరేగి
నా ఉల్లంలో చేరవమ్మా//

చెలి వొడి ..

కల ఒకటి వెంటబడి
నిదురన్నది కొరవడి
చేలమొకటి కనబడి
చేరుకున్నా చెలి వొడి //

కౌగిలిలో తలనిడి
ముద్దులతో ముడివడి
పొద్దుటి  సడి వినబడి
ఇద్దరమూ విడివడి //

అణువణువున అలికిడి
ఇద్దరిలో అలజడి
యవ్వనాల సవ్వడి
ఎదలోపల సందడి //

తనువుల ఒత్తిడి
తపనల చిత్తడి
ఆశల గారడీ
అంతలోనె చిడి ముడి//

పొరపాటున

పొరపాటున
తోటలోకి వెళ్ళానా
ఒక పూవు  అడిగింది
తనలా కుసుమించమని

పొదమాటున
పైట సరిచేసుకున్నానా
తేటి అడిగింది
తన పాటకు నాట్యం చేయమని

కొమ్మ నవ్వింది
కొంగు సరి చేసుకొని
రెమ్మ నవ్వింది
కళ్ళు  అరమూసుకొని
మొగ్గ అడిగింది
సిగ్గు శృతిచేసుకొని
పచ్చని అందానికి
ప్రాయం వచ్చెనని
ఆ ముచ్చటలన్నీ
ఇంకెప్పుడని

చీర నడిచింది
చుట్టు కొంటు వయ్యారాన్ని
కొంగు తడిమింది
కొత్త కొత్త అందాన్నీ
నడుము అలిగింది 
నడక యింక చేత కాదని
వయసు కసిరింది
అల్లరింక తన వల్ల కాదని

మనసు నవ్వింది
మార్గం ఉన్నదని
మౌనంగా చెవిలో చెప్పింది
మధుమాసం వస్తుందని
అందాకా  కోరికలకు
కళ్ళెం వేయమని

అందాల బొమ్మతో ..

చెక్కిన శిల్పం లా
చక్కగా వున్నావు
చెక్కిట చేయిడుకొని
బొమ్మలా వున్నావు
మందహాస మధురిమతో
చందమామ నన్నావు
యవ్వన మృదు లాస్యంతో
వర   వీణను  అన్నావు //

సరసాలాడే వేళ
      వేణువు నన్నావు
సరదా తీరే వేళ
     అణువణువున వున్నావు
మేడలో వేసిన మాల
      నేనేనని అన్నావు
పెదవుల ముసిముసి నవ్వు
      నాదేనని అన్నావు //

సందె వెలుగు లాగ
      నీవు తరలి రాగా
వాగు మలుపు లాగా
     తనువు మారి పోగా
మేని అందమంతా
     ఇంద్ర ధనసు కాగా
మేఘ రాగామల్లె
     మెరుపు మెరిసి పోగా

సరస సంగీతం

తీగలా వచ్చి

పూవులా విచ్చి

వాగులా నడిచి

వానలో తడిసి

వయ్యారాలన్ని కుప్పలుగా పోశావు

సింగారాలన్ని సిగ్గులుగా దాచావు //

 

రాజులా వచ్చి

మోజులే తెచ్చి 

ముద్దులే ఇచ్చి

కౌగిలిలో గుచ్చి

వయ్యారాలన్ని  వరి మడిగా చేసావు 

ఒకటై పోదామని    వరమడిగేసావు //

 

నిన్న పూచిన మల్లెలన్ని

       పెదవిపై  దాచానన్నావు

నిన్నకురిసిన వెన్నెలంతా

        వృధా చేసానన్నావు

నిన్న రాతిరి వింతలన్నీ

        కధలు కధలుగా చెప్పావు

ఎంత జాతర చేసినావని

         ఊరంతా దండోరా వేశావు//

 

 

కళ్ళు రెండు మూసుకొంటే 

        కంటి పాపలో  కొచ్చావు 

ఒదిగి ఒదిగి నేనుంటే 

        నడుము వంపులో దాగావు 

కంటి పాపలో నేనుంటే 

         ఏల కసురు కుంటావు

నడుము వంపులో దాగుంటే

         ఏల వద్దు వద్దంటావు //

  

ముంగురుల మృదులాస్యం

నీలి నింగి అల్లన వొంగి
నీ శిరస్సును నిమిరెనా ఏమి

ఆ తుమ్మెదలబారు
ఒక్కమారు రివ్వున వాలి
నీ తలపై నడయాడెనా ఏమి

ఒకసారి మోవిపై జారి
ఒకమారు గాలితో జత చేరి
ఎన్ని విలాసాలో
ఎన్నెన్ని విన్యాసాలో

అభ్యంజనానంతరం
ఆ కురుల కెంత సంబరం
మోమున ఆ స్వైర విహారం
పచ్చని ప్రాంగణాన   చేరి
ఆ కేరింతల వినోదం
అవి పలకరింపులో
పలవరింతలో
రహస్య సంప్రదింపు లో

నిసిరాతిరి వేళ
ఎదపై పవళించిన వేళ
మోమును కప్పినవి
కురుల రాగాలా
కారు మేఘాలా

ఆకురుల నింగిలో దాగిన
నగు మోము సోయగం
విరుల పరిష్వంగం లో
రంగు రంగుల వైభవం
వర్ణించగ నాకు సాధ్యమా

దరహాసం

ఆ దరహాసం కోసం
నీ అధరం ఎంతకాలం తపసు చేసిందో

ఆచిరునవ్వును ధరించాలని
 నీ పెదవి ఎంతగా ఉబలాట పడిందో

అక్కడ తడి పొడి తపనలపై
నీరెండ పడి ఒక హరివిల్లు విరిసింది

ఆ రంగుల వేదిక పైన నా చూపులు ముడివడి
నాలో విరిజల్లు కురిసింది

ఆ మెత్తని పానుపు పైన
మత్తుగా గమ్మత్తుగా ఉన్నట్టుంది
ఆ మందహాసం ఎంత హాయిగా శయనించింది

అధరం

ఆ పెదవి గురించే నాకు చింత

అంత దయనీయంగా పడి ఉన్నదే అని నీ చెంత

ఆ పెదవి గురించే నా ఆవేదన

ఒంటరిగా ఎన్నాళ్ళని ఎందుకని ఆ తపన

ఆపెదవి గురించే నా ఆరాటం

ఎలా తీరాలని ఏమి కావాలని  తన ఉబలాటం

ఆ పెదవి ఎరుపు వెనకాల

ఎన్ని  శ్రావణ  మేఘాలున్నాయో

మిరుమిట్లు గొలిపే ఆ మెరుపు వెనకాల

ఎన్ని అల్లరి రాగాలున్నాయో

ఎన్నాళ్లుగా  అక్కడ వేచి ఉన్నదో మైమరపు

ఎంత కాలంగా అచ్చట పడి ఉన్నదో ఒక తీయని తలపు

ఆ పెదవి కోసమే నాతపస్సు

ఎప్పుడో ఎక్కడో మరి ఆ ఉషస్సు

ఆ వసివాడని సౌందర్యం

ఆ గులాబి రేకులసోయగం

తలచుకొంటేనే మది నిండా పరవశం

 

ఏ కోమల సుమదళానిదో ఆ లావణ్యం

ఏ కోవెల ప్రాంగణం చేరనున్నదో ఆ లాలిత్యం

 

ఆసుతి మెత్తని సుమ కోమల వైభవం

హత్తుకొనని బ్రతుకున ఏమున్నది ప్రాభవం

 

ఆ అధరం గురించే నా మధనం

ఊరించే ఆ పెదవి గురించే నా కవనం

 

అ అధరం వరించే ఒక నిముషం

నా బ్రతుకున చిగురించే మధూదయం

అదే అదే ఆనాడే అసలైన మహోదయం

 

 

ఒక ఝంకారం

ఎప్పుడు నా హృదయంలో
ఒక ఓంకారం నినదిస్తూనే ఉంటుంది
ఎల్లవేళలా నా మదిలో
మధు ఝంకారం రవళి స్తూనే ఉంటుంది
నిరంతరం హాయిగొలిపే
మలయ సమీరం నన్నలరిస్తూనే ఉంటుంది
హృదంతరంలో నిరంతరం
మల్లెల పరిమళం విరజిమ్ముతూనే ఉంటుంది

నా పాటలు నేర్చిన ఎలకోయిల
తన  గళమెత్తి  గానం చేస్తూనే ఉంటుంది
నన్నల్లుకున్న సిరి వెన్నెల
నవరస భరితంగా నాట్యం చేస్తూనే ఉంటుంది
విశాల నయనాల చిప్పిలిన 
కాంతి కిరణ మొకటి నను లాలిస్తూనే ఉంటుంది

ఉప్పెనలా ఎగిసి పడిన
ఉచ్చ్వాస మొకటి నన్నుక్కిరి బిక్కిరి చేస్తూనే ఉంటుంది
గాలికి ఎగిరిన చేలాంచల మొకటి
గోముగా నా మోమును స్పృశి స్తూనే ఉంటుంది  

లేత పెదవుల విరిసిన చిరు నవ్వొకటి
నన్ను అనునిత్యం శాసిస్తూనే వుంటుంది
కాలి అందియలు సందడించిన 
నిక్వాణ మొకటి నన్ను మురిపిస్తూనే ఉంటుంది

ఆదమరచి ఆర్తితో అల్లుకున్న
మధురాలింగన మొకటి సమ్మోహితం చేస్తూనే ఉంటుంది
మధురరాగాలు అవధరించిన 
అధర ప్రాంగణ మొకటి నన్ను అలరిస్తూనే ఉంటుంది

ఒక పచ్చని గీతాన్ని అల్లుకొని....

అప్పుడప్పుడు  
పచ్చని కొమ్మల్లోకి పారిపోవాలని పిస్తుంది

చిన్నారి కోయిలనై చిగురాకు గుబురుల్లో దూరి
కొత్త కొత్త రాగాలు తీయాలపిస్తుంది

కొండల్ని కోనల్ని పలకరించాలనిపిస్తుంది
గిలిగింతలు పెట్టాలని పిస్తుంది
కొండలపైనుండి దొర్లి సెలఏరులా  గంతు లేయాలని పిస్తుంది 

వేన వేల  మలుపుల్ని వెదుక్కొంటూ
చిరు గాలి తరగల్ని చిమ్ముకొంటు పరుగు తీయాలని పిస్తుంది

మలయానిలమై మలుపు మలుపులో
మధుర కావ్యాలు వ్రాయాలని పిస్తుంది
ఆనంద వాహినిలా ప్రవహించాలని ఉంటుంది

జీవించి ఉన్నంత కాలం
ఒక పచ్చని గీతాన్ని అల్లుకొని పరవశించాలని ఉంటుంది

చిరునవ్వుకు చెయ్యండి సన్మానం

నేను కవిని కాదు 

రచయిత నసలే కాదు

అక్షరం గురించి అంతగా నాకు తెలియదు    

ఏ  గ్రంధాలు ప్రబంధాలు కావ్యాల పరిచయం లేదు

నాకు తెలిసిందల్లా ఆమె ....

ఆమని అందాలు మోమున చిందు లేయగా

నా జీవన ప్రాంగణం లోకి అరుదెంచిన ఆమె

 

ఆమె చుట్టూ మిరుమిట్లు గొలిపే సౌందర్యం

ఆమె కన్నుల్లో అలవికాని అనురాగం

ఆమె హృదయంలో  నిదుర లేచిన ఆరాధన

 

నా శోధన ఎప్పుడు మొదలయ్యింది

ఇదమిద్ధంగా నాకు గుర్తు లేదు

తోట వాకిట తుమ్మెద ఒకటి

నన్ను దాటుకొని వెళ్తూ కన్ను గీటడం చూసాను

పూల పెదాల పైన అది వ్రాసిన మధుర కవితలు చదివాను

ఏటి గట్టున ఓ రెండు  కంటి పాపలు

ఎదురుగా కూర్చుని నన్నే తాదాత్మ్యంగా గమనించడం చూసాను

అంతలోనే అటుగా వచ్చిన పిల్లగాలి

ఆమె చీర నెగురవేసిన వేళ  రెపరెపల పాట విన్నాను

 

అప్పుడు నేను అలవోకగా పాడుకున్న పాటలు

ఆమె చెక్కిలి మీద చెంప ల పైన చుబుకం మిద  నాసిక పైన

ఏవో మంజుల రాగాలు తొడుక్కొని

ఆమె చిరునవ్వుల  కాంతిలో విహరించడం గమనించాను

నేను వ్రాసిన గీతాలు

ఆమె మోములో నయనాలలో అణువణువులో

కాంతి రేఖలై కర్పూర దీపాలై ప్రకాశించడం కనుగొన్నాను 

 

పుప్పొడి రాలిన చప్పుడు  అతి జాగ్రత్త గా అవలోకిస్తున్న నాకు  

అప్పుడు  అవి కవితలుగా కావ్యాలుగా గీతాలుగా అనిపించలేదు

పున్నమి  వెన్నెలలో జలకాలాడుతున్న నా అంతరంగానికి

అందులో  ఏ గొప్పదనం ఏ మాధుర్యం గోచరించలేదు

 

అందుకే  సౌందర్యం లావణ్యం లాలిత్యం

అనురాగం ఆరాధన పుణికి పుచ్చుకున్న

ఆమె చిరునవ్వుకు చెయ్యండి సన్మానం 

 

ప్రణయ పరిమళాలు ఆ రహస్యాలు తెలుసుకున్న

రస పిపాసులైన మీ గుండె గూటిలో

దాగున్న తారుణ్య భావాలకు చెయ్యండి సత్కారం

ఒక సాయంకాలం

పచ్చని తివాచి
పరచినట్టు పంట పొలాలు
ఆ పొలాలను
పలకరించే నీలి మేఘాలు
ఆ మేఘ రాగాలు
సంతరించుకున్న నింగి నీలాలు

సాయం సంధ్య వేళ
ఏటి పాయల వెంట
ఒంటరిగా నడుస్తుంటే
ఆప్యాయంగా పాదాలను
పలకరిస్తూ అలల గుసగుసలు

పరిసరమంతా
ఆహ్లాదంగా ప్రకృతి  దృశ్యాలు 
మనసంతా 
మల్లెలు చల్లినట్టు పారవశ్యాలు  

పరికించి చూశాను

అక్కడ  చిత్తరువులా
నీ ఆకృతిలో ఒక పచ్చని తరువు
ఆకాశంలో
నీ రూపు రేఖా విలాసాలతో
ఒక మేఘ శకలం

అంతలో ఆశ్చర్యంగా 
చిరు  నవ్వులు చిందిస్తూ
నా ముందర నిలుచున్న
ఒక ఇంద్ర ధనుస్సు

అదేమిటో
చిత్రంగా సర్వాంతర్యామిలా
ప్రకృతి ఒడిలో
ఎక్కడ చూచినా నీ ఆకృతులే

ఆ మూగ చూపులో

ఆ మూగ చూపులో
అయస్కాంతాలు
ఆ కొంటె నవ్వులో
రహస్య సంకేతాలు

ఆ చిలిపి పెదవిలో
మేలుకొలుపులు
ఆ మేని విరుపులో
మేఘ గర్జనలు

అంతలోనే అమాయకంగా
ఎవరో నీవను భావనలు
నా మది నిండా జల్లులుగా
కురిసిన ఆమనులు

ఎప్పుడో గాని భువి గుర్తొచ్చి
దివి దిగిన సౌందర్యం
ఎదురుగా నిలిచి
నను  మైమరపించిన  లావణ్యం 

పూచిన లతవై -నా
గుండె ఉప్పొంగిన కవితవై
నిదుర రాని కలతవై 
నా దేవతవై ........

ఆశ్చర్యం

ఏ నృత్యం నేర్చుకోలేదు నేను
అయినా నా మనసు చేస్తున్నది ఆనంద తాండవం 
ఏ నాట్యం ఎరుగను నేను
నా  అణువణువు చేస్తున్నది మనోహర నర్తనం
ఏ పులకింతలకు నోచుకోలేదు నేను
మరి ఏలనో నా మేనిలో ఈ మృదు మధుర లాస్యం
కనీసం చిందులు వేయడం సైతం తెలియదు నాకు
మరి ఎలా వచ్చెనో ఈ అద్భుత నటనా కౌశలం

నిజం చెప్పనా !

అసలు విషయం  చెప్పనా

అది నీవు నాలో చేరి
రేకెత్తించిన కేళీకలాపం
దరి చేరగా, నేను నీవుగా మారగా
ప్రభవించిన ప్రణయ లీలా వినోదం

నవ్వితే చాలు

నవ్వు నవ్వు నవ్వూ
చెంపలు  ఎరుపెక్కేలా
చామంతులు అరవిచ్చేలా
చందమామ ఇంకేలా
అని అంతా అనుకొనేలా....
హాయిగా నవ్వు
తీయగా నవ్వు //

నవ్వితే చాలు -నరాలు
వీణ తీగలై మోగాలి
నవ్వితే చాలు -స్వరాలు
రాగ  ధారలై సాగాలి

నవ్వితే నడుముకు
నటనలు రావాలి
నవ్వితే నడకలు
తడబడి పోవాలి //

కొమ్మల్లో కోయిల
కొత్త పాట పాడినట్టు
నింగిలోన జాబిలి
మత్తుగా మాటాడినట్టు

మొగ్గల్లో మందారం
ఒళ్ళు విరుచు కొన్నట్టు
బుగ్గల్లో సిందూరం
మొగ్గ తొడిగినట్టు//

గుండె మనసు సంవాదం

గుండె నిలదీసింది

ఎన్నాళ్ళు ఈ ఒత్తిళ్ళు అని

మనసుకు చివుక్కుమంది

 

నేనేం చేయను నా బాధ నీకేం తెలుసు

మనసు ఉసూరుమంది

నీకేం... బాదే సౌఖ్యమనే భావన నీది

నేనే విపరీతంగా  కొట్టుకోలేక చస్తున్నాను

నిజంగానే చచ్చేట్టున్నాను

 

నీ చావు నీది నా గోడు నాది మనసు పరితాపం

నేను  గుటుక్కుమని  ఆగి పొతే

నీ బొంద నువ్వేమి ఆలోచిస్తావు

 

ఔను కదూ  

అంతే కాదు

ఈ మనిషిని చూడు

తాగి తూలుతున్నట్టు ఎలా వూగిపోతున్నాడో

కొంపదీసి పోడు గదా,  నా నడక ఆగిపోదు కదా

చచ్చేంత భయమేస్తోంది

అన్నిటికి నీ చేతలే మూలకారణం

 

ఏంచెయ్యమంటావు మనసు దిగులుగా అంది

విపరీత మైన ఆ ఆలోచనలు చాలు, ఇక ఆపు

జీవించాలనే ఆశలు కొన్నైనా మేలుకొలుపు

మనం ఇద్దరం నాలుగు కాలాలు బ్రతికుంటాం

 

మనసు ఆలోచనలో పడింది

గుండె స్థిమిత పడింది

కెవ్...................

A frog asked an astrologer

''pl. tell my future''

''A young smart girl will touch you ''

''Vow  when and where ! ? ''

''Next semistar  .... in biology  lab....  ''

ఓ కప్పు జ్యోతిష్యుడిని  ఆసక్తిగా అడిగింది

''నా భవిష్య వాణి వినిపించండి స్వామి ''

''త్వరలో నిన్నో అందమైన అమ్మాయి పలకరిస్తుంది''

''ఓహ్ ... ఎప్పుడు ఎక్కడ '' మండూకం గుండెల్లో   పట్టలేని ఆనందం

''రానున్న సెమిస్టర్ లో బయాలజీ ల్యాబ్ లో ......''

''.........................''

గాయాలు

Every one in your life will hurt you today or tomorrow ,

but you have to decide what is more important the pain or the person ....

 

ఏదో ఒకనాడు

ఎవరో ఒకరు

ఎప్పుడో ఒకప్పుడు

ఎందుకో ఒకందుకు

నిన్ను నిందించిన వారే

అస్త్రాలు సంధించిన వారే 

శూలాలతో గుచ్చిన వారే 

ఏదో వంకలతో  శంకలతో

నిన్ను వేధించిన వారే

 

ప్రతి దానికి ఉలికి పడకు

పగ ద్వేషంతో రగిలి పోకు

కట్టెదుట ఉన్నది కర్తవ్యం

కను చూపు మేరలో ఉన్నది గమ్యం 

 

కాలం  గాయాల్ని మాన్పుతుంది  

లోకం సత్యాన్ని గ్రహిస్తుంది

 

 

ముద్ద మందారం

గుండెలోన దూరి గువ్వల్లే ఒదిగావు
మత్తిలిన కళ్ళతో  ఒత్తిగిలి పడుకున్నావు
నల్లని ముంగురులు అల్లన నిమరగా
అలవోకగా కనురెప్ప లెత్తి అల్లరి చూపులు రువ్వావు
ఏదో చెప్పాలని కదిలీ కదలని పెదవులు
'అర్ధం కాలేదా '
చిలిపిగా నును లేత నవ్వులు

ఎన్నాళ్ళయిందో ఈ దృశ్యం చూచి
ఎంత కాలమయిందో రహస్యాలు దాచి
మెత్తని అణువుల హాయి కొత్తగా వుంది
చిలిపి చిలిపి తలపులతో రేయి మత్తుగా వుంది

ముంగురులు సవరిస్తున్న అంగుళులు   
అంగుళుల నలరిస్తున్న ముంగురులు
ముద్దు మోమును కప్పుకున్న తీరు
మునిమాపు వేళ మురిపాల సెలయేరు

ఎందుకా చిలిపి నవ్వు
ఇంతకీ ఎవరు నువ్వు
నన్నుడికిస్తూ ఊరిస్తూ వారిస్తూ 
నా చెంపపై కురులను ఆడిస్తూ
ఏనాటి చెలిమి ఇది
ఎంత గొప్ప కలిమి ఇది
మేఘాల తెర తొలిగి నిండు చందురిని వెలుగు

పెదవి కెదురైన పెదవి
ఎన్ని కావ్యాలు రచించిందో 
ఎదలోన ఒదిగొదిగి ఎన్ని గీతాలు పాడిందో
సుందర సురుచిర పధాల వెంట ఎంత హాయి సంచరించిందో
ఒక్కపరి ఉక్కిరి బిక్కిరై గుండెల్లో దూరి
ఎన్ని సంచలనాలు ఎన్ని సంభ్రమాలు
ఇంత గొప్ప అనుభూతిని  ఇన్నాళ్ళు ఎంతగా కోల్పోయానో
ఇక్కడ కురుల మధ్య చిక్కుకున్న చక్కని లావణ్యాన్ని నును లేత చెంపల్ని 
సున్నితంగా సుతారంగా నాశికతో పలకరిస్తుంటే ఎంత హాయి

'ఏమిటి మాటాడవు 
మాటకన్నా మౌనం గొప్పదనా
ఎందు కీ కన్నీళ్ళు,  కన్నుల్లో స్వచ్చ మైన నీలాలు
ఎంతసేపని అలా చూస్తావు
చిలిపి ప్రశ్న
కాలం పరుగెత్తుతోంది
కాలాన్ని జయించాలి
నిదుర  మరచి తదేకంగా యుగాలు గడపాలి

 'అంటే నిర్నిద్రనా '

' కదా మరి'

' ఎంత కాలానికి దొరికావు, ఆణిముత్యానివి '

'ముత్యాన్నా'

'ముద్దమందారానివి కూడా ' 

నీలాల ఆ గగనం

నీలాల ఆ గగనం
నీ నడుమును వలచింది
నిండైన నీ రూపం
నా ఎదురుగ నిలిచింది //

నీలోని సోయగమంతా
రారమ్మని పిలిచింది
మేనిలోని ఈ సింగారం
ఎవరమ్మా మలచింది

బిగి కౌగిట ఈ రేయి
బింబాధరమయ్యింది
అంతలోనే తెలవారి
అరుణోదయ మయ్యింది

మరు నిముషం ఆ చూపే
మలయానిలమయ్యింది
చిలిపి చిలిపి నీ పిలుపే
కలకూజిత మయ్యింది //


నీలి నీలి కన్నులలో
మందిరాలు కలవేమో
ఆ పసిడి వన్నెలలో
నందనాలు నెలవేమో

పూచిన ఆ విరులన్ని
తొలిరేయి కొరకేమో
దాచి ఆ సిరులన్నీ
దోచుకొనే దొరకేమో

మన ఇద్దరి అనుబంధం
అంతా ఒక కల ఏమో
ఇద్దరిలో ఈ మౌనం
ఇది కలవరమేమో //

మనసేమో మరుమల్లె వంటిది

మనసేమో మరుమల్లె వంటిది
వయసేమో హరివిల్లు వంటిది
మరిచి పోకు మనసుని
మరిచి పోకు వయసుని
మరువబోకు ఓ మనసా
జీవితమే చిరు జల్లు వంటిది
జీవనమే పొదరిల్లు వంటిది //

మనసు మరిచి పోయావా
తెలియలేవు సుగంధాలు
వయసు మరిచి పోయావా
మరలి రావు వసంతాలు
కలలు నిజం చేసుకున్నావా
దిగి వచ్చును దిగంతాలు //

ఒకరికొకరు తెలియదులే
ఒంటరిగా నువ్వుంటే
వలపు పల్లవించదులే
కలలేవి  రాకుంటే
బ్రతుకు పరిమళించదులే
బంధాలే లేకుంటే   //

ఎవరు నీవు ఎవరు నేను

ఎవరు నీవు  ఎవరు నేను

ఎద గదిలో నీ రూపం దాగున్నది

ఎందులకో మరి కదల లేను

మన స్నేహం కడలి  కెరటం  లాగున్నది

ఎంత నిదుర కాచినదో  మది

పురిటి నొప్పులు పడి కమ్మని కలగన్నది 

ఎంత క్రూరమైనదో ఆ విధి 

యింక ఈ సయ్యాటకు సెలవన్నది 

ఎన్నాళ్లీ  కన్నీళ్ళని 

గుండెలోని ఎండమావి అనుకున్నది

ఏరువాక కానరాక

ఎందుకు బ్రతుకని ఒక చినుకను కున్నది

 

 

పాటలోకి ప్రయాణం

తెల తెల వారుతున్న వేళ , ఆమె తలారా స్నానం చేసి కురులారబెట్టుకొంటూ ఎగిరే ముంగురులు సవరించుకొంటూ

తోటలో తిరుగాడుతూ రేయి జరిగిన సన్నివేశాన్ని పరవశంతో సున్నితమైన భావాలతో సుందరమైన పదాలల్లి  పాడుకొంటున్నది .తన విభుని నిద్దుర లేవమంటూ రాత్రంతా ఎన్ని ఘన కార్యాలు చేసావో చూసావా అని అలుకలు బోతున్నది

 

మల్లె పూవులు విరిసేరా మంచు తెరలు తొలగెరా

నల్లనయ్యా మేలుకో చల్లనయ్య మేలుకో

 

మల్లెలు విరిశాయి మంచు తెరలు కరిగి పోయాయి ఇంక  లేవయా మహానుభావా అంటున్నది 

 అంతే కాదు తన బుగ్గలపైన పంటి నొక్కులున్నాయని

అతని   పెదవుల పైన తన కాటుక రేఖ అంటుకున్నదని

 

పురిటి వెలుగుల బుగ్గ పైని పంటి నొక్కులు కంటిరా 

చిరుత నవ్వుల పెదవిపై నా కంటి కాటుకలంటేరా

 

ఇంకా చిక్కు పడిన కురులు ఒక్కసారి పరికిస్తే సిగ్గు ల మొగ్గై పోతున్నానని 

ఆ హాయి తలచుకుంటే గమ్మత్తుగా వుందని అంటున్నది  

 

చిక్కుపడిన కురులు చూచి సిగ్గు ముంచుకు వచ్చేరా 

రేయి గడిపిన హాయినంతా మనసు నెమరు వేసేరా 

 

ఎంత ఆరాధన ఒలికించిందో ఈ మాటల్లో తను నవ్వితేనే గాని  తెల్లవారదని ఆ నవ్వుల్లో చూపుల్లో

 తన జీవితం రసబంధురం  అని హాయిగా ఎలుగెత్తి గానం చేస్తున్నది

 

నీవు నిండుగా నవ్వినపుడే నాకు నిజముగా తెల్లవారును 

నీ నవ్వులోనే నా రేపుమాపులు గలవురా నీ చూపులో

 

 కురులు చిక్కు పడడం ,పెదవుల  పైన కాటుక లుండడం, మనసు నెమరు వేసుకోడం

పురిటి వెలుగులు , పంటి నొక్కులు ఇలా   ఎన్నెన్నో పద బంధాలు ..

పాట నిండా పరచుకున్న అనురాగం ఆరాధన ప్రణయం అపురూపం

ప్రతి పదం సన్నివేశాన్ని బరువుగా మోస్తూ సందర్భాని సూచిస్తూ

శృంగార సన్నివేశమే అయినా అశ్లీలం అణుమాత్రం కనుపించదు

 

 

పాట వింటే హృదయంతో వినాలి   ప్రతి చరణం లో లీనం కావాలి .

ఆసన్నివే శం లోకి  చొచ్చుకు పోవాలి. అప్పుడే ఆ పాట ధన్యం

 

ఈ గీతం ఓ యాభై ఏళ్ల క్రితం ఇల్లాలు అనే చిత్రం లో వచ్చింది 

ఆనాటి నుంచి నన్ను నిరంతరం వెంటాడుతోంది

నా మది పరవశించి నా కలం చేత ఎన్నో గీతాలు వ్రాయించింది

 

''నిదురించే తోటలోకి పాట ఒకటి వచ్చింది'' అంటారు  శేషేంద్ర

నిద్రాణమైన నా మనసును మేలుకొలిపి వందలాది గీతాలు కవితలు నాలోంచి వెలికి తీసిన గీతమిది

''పాటకు దండం పెడతా ''అంటారు సినారే.. 

నేను ఈ గీతానికి ప్రణమిల్లుతున్నాను

చిరునవ్వు ఒక వరం

Having a smileon our face is good compliment to life,
but putting a smile on other's face by our efforts is the best compliment to life

చిరునవ్వు ఒక వరం
మందస్మిత వదనం
జగతికే మనోహరం

నువ్వు నవ్వితే  చాలదు 
నీ బ్రతుకు రవళిస్తే  సరిపోదు

ఎదుటి పెదవి ఎందుకు
అంధకారంలో ఉందొ ఆలోచించు
అది పరిహరించేందుకు 
నువ్వేం చెయ్యాలో ప్రయత్నించు

అదే జీవితానికి అర్ధం
అదే జీవన పరమార్ధం

నవ్వు,
నవ్వించు ,
నవోదయాలను నలుగురికీ పంచు

మరణించకు ప్రతి నిముసం

If things are happening according to your wish

you are lucky , if they arenot ,you are very lucky

because they are happening according to God's wish ...

 

నీవు అనుకున్నది

అనుకున్నట్టు జరిగితే

అదృష్టవంతుడివి

అనుకోనివి జరిగాయా

మరీ అదృష్టవంతుడివి

 

అర్ధం కాలేదా

అది ఆ దైవనిర్ణయం

అలా జరగాలని

ఆ దేవ దేవుని ఆదేశం

 

ఏది మన  చెప్పు  చేతల్లో ఉండదు

ఎప్పుడూ జీవితం ఒకలా ఉండదు

 

చీకటిని వెతుకుతూ వెలుగు

వెలుగును మింగేస్తూ  చీకటి

 

మరచి పోకు ఈ సత్యం

మరణించకు ప్రతి నిముసం

 

తలచినదే జరిగినదా దైవం  ఎందులకు

జరిగినదే తలచితివా శాంతి లేదు నీకు ..

            (ఒకసినీ గీతం)

ఓ దేవులపల్లీ !

ఓ దేవులపల్లీ

తెలుగు కళామ తల్లి

జడలో విరిసిన సిరి మల్లీ 

మళ్లి రావయ్యా మా నడుమకి   

మధుమాసాలు మందహాసాలు

కొని తేవయ్యా ఈ పుడమికి //

 

మల్లి జాబిల్లి

దారంతా పూవులు చల్లి

ఎదురు చూస్తున్నాయి

నీవు వచ్చే  దారుల్లో ..

ఎల కోయిలలన్ని 

కొత్త కొత్త గీతాలల్లి

నీ కోసం వెదికినవి

ఈ కొండా కోనల్లో //

 

పూదేనియ గ్రోలదు తుమ్మెద

పూదోటను   వీడదు తెమ్మెర

పూలిమ్మని కొమ్మ కొమ్మకు

పురమాయించే దెవరయ్యా

గూడుందని గువ్వల జంటకు

గుర్తు చేసే దెవరయ్యా   //

 

ఓ  దేవులపల్లీ !

నీ కోసం పూమాలలు అల్లి

ప్రతి హృదయం సుమసదన మైనది

నీ పదముల సడి  వినాలని

ప్రతి గాలి మలయమారుతమైనది

 

రావయ్యా  ప్రభాత కుసుమంలా

రావయ్యా ప్రసూన విభవంలా //

 

(ప్రఖ్యాత భావకవి దేవులపల్లి కృష్ణ శాస్త్రి గారికి.... భక్తి ప్రపత్తులతో )

అమ్మా అని పిలవాలని వుంది

అమ్మా !

 

ఏమిటి నా నేరం

నే చేసిన పాపం

నీ పాపగా పుట్టడమేనా

ఆడపిల్లలా అడుగెట్టడమేనా

ఎందుకమ్మా ఈ శాపం

ఎందులకీ ..శోకం//

 

మాతృత్వం వరమంటారే

మమతా మమకారాలు

నీ సొంతం అంటారే

చిగురు గానే చిదిమేస్తే

మొగ్గలోనే తుంచేస్తే

ఆ తల్లి బిరుదు ఏలనమ్మా

అమ్మకు అర్ధం లేదమ్మా

నీ జన్మ వ్యర్ధమమ్మా //

 

నీవూ ఒక అమ్మ పాపవే   

ఆమె కలల  రూపానివే

నాకీ శిక్ష ఏలనమ్మా

నాపై కక్ష ఎందుకమ్మా

నిను చూడాలని ఉంది

నాకు జన్మ ఇవ్వమ్మా

అమ్మా అని పిలవాలని వుంది

ఆవకాశం ఇవ్వమ్మా //

 

(భ్రూణ హత్యలు నిరసిస్తూ..ఈ గీతం ) 

రాత్రి ఓ అభినేత్రి

రాత్రి
ఓ అభినేత్రి
నాకలలోకొచ్చి
ఓ అభియోగం  చేసింది
దురభి ప్రాయంతో
నామీద నీలాపనింద వేసింది
కొన్నిఅక్షరాలు కూర్చి
తన గురించి
ఓ కావ్యం వ్రాయమంది
కొత్త రాగాలు సృష్టించి
తన సౌందర్యం
రాగ బద్ధం చేయమంది

నేను నవ్వాను
నా ఎదలోని
మువ్వల సడి
వినమన్నాను
నా మనసులోని
మల్లెల పరిమళాలు
నా కనుసన్నలలోని
వెన్నెల పరవళ్ళు
ఆమె అసమాన
సౌందర్యంతో కలగలిపి
కుప్పలు తెప్పలుగా
నేను వ్రాసిన వేల కావ్యాల్ని
ఆమె మ్రోల రాసులుగా పోశాను

ఆపై
విప్పారుతున్న
ఆమె రెప్పల్లో
పుప్పొడి రాగాలు చూశాను

వెన్నెల ప్రవాహం ఒడ్డున

హంస గమనమ్ముతో
హరిణ నయనమ్ముతో
మందహాస మధురాధరమ్ముతో
నువ్వు కదలి పోతుంటే
జంటగా వస్తున్న నాకు
వెన్నెల ప్రవాహం ఒడ్డున
నడుస్తున్న భావన
సమ్మోహనంగా నా చుట్టూ
పరిమళాల వాన

అప్పుడప్పుడు
నీ అరమోడ్పునయనాలు
నావంక  నెలవంకలౌతు
నిలువెల్లా నీ  అందాలకు
నేనాశ్చర్యంతో తల మునకలౌతు
ఈ ప్రయాణం ....
ఒక జీవిత  కాలం కాకూడదా!
 నాలో  గాఢమైన  నిట్టూర్పు

హఠాత్తుగా ఆలింగనంలో ఒదిగి
సుకుమార హస్తాలు  నన్నల్లుకోగా
నీ నీలి నయనాలు ఆర్ద్రం కాగా
ఏమిటి ఏమిటి !!
నీ ఎర్రని పెదవులు విచ్చుకొని
వెలువడ నున్న తీర్పు
ఏమది ప్రియతమా ?

పెదవులపై ఒక గీతం

ఎవరయ్యా నువ్వు 

విరిశరములు నాపై

ఎందుకు సందిస్తావు

ఇరు మేనులు చెరి సగమని

బిగి కౌగిలి బందిస్తావు 

అది ఏమని నిలదీయగా 

చిరు నవ్వులు  చిందిస్తావు//

 

పెదవులపై  ఒక గీతం

         రచియిస్తావు

నిదుర రాని కలలోనికి 

         నడిచొస్తావు 

శివుని విల్లు అలవోకగ 

         విరిచేస్తావు

చిలిపి తలపు తెర దీయగ

 మది వీణను సవరిస్తావు //

 

నిలువెల్లా నెలవంకలు

         వెలిగిస్తావు

తనువంతా చిరు చెమటలు

          తరలిస్తావు

ఉపిరిలో  ఉప్పెనలే

         రగిలిస్తావు 

తగదయ్యా ఇది అంటే

        నవ్వేస్తావు //

 

నిన్న రాతిరి ఒక స్వప్నం

నిన్న రాతిరి ఒకస్వప్నం
నిన్ను కలుసుకొమ్మంది
నీ మదిలో మాటేదో
నన్ను తెలుసు కొమ్మంది
నువ్వు 'ఊ' అంటే
నీవెంటే ఉండి పొమ్మంది
నువ్వు ఔనంటే
నాబ్రతుకె కానుకిమ్మంది//

నీ పెదవి పైన   ఎవరి  పేరో రాసుంది
              చదువు కొమ్మంది
నీ చిరునవ్వులో ఏదో గమ్మత్తు ఉంది
              పొదువు కొమ్మంది
నీ పైట నీడలో నన్ను నడవమంది
నీ నడుము వొంపులో నాకు  విడిది అంది //

నీలి నయనాలలో ఆశ్చర్యమే
            పున్నమి వెన్నెల
మేని పరువాలలో అపురూపమే
             పుత్తడి బొమ్మలా
ఆ కడగంటి చూపులో ఎన్ని పడిగాపులో
ఆ వెచ్చని హాయిలో ఎన్ని మునిమాపులో //

ఏ వరమిస్తావో !

అక్షరాలతో  నీ అందాల్ని
ముచ్చటిస్తున్నాను
అపురూపమైన పద మాలలు
 అల్లుతున్నాను

నీ పెదాల లోయల్లోంచి
పసిడి దరహాస మెప్పుడు
చిప్పిలుతుందో నని 
గుప్పెడు భావాలు వెంటబెట్టుకొని
గుండె చిక్కబట్టుకొని 
గంపెడాసతో ఎదురు చూస్తున్నాను

నీ నును లేత పాదాలను
కాలి అందియల ఘలంఘలలు
నా వైపు నడిపించే
మధుర సన్నివేశం కోసం
వేఛి  వున్నాను

నులివెచ్చని నీ ఊపిరులు
నన్ను చుట్టు ముట్టి 
ఉప్పెనలై తుఫానులై
ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసే తరుణం కోసం
తహ తహతో ఉన్నాను

ఎప్పుడు వస్తావో
నను కరుణిస్తావో  
మరి ఏ వరమిస్తావో !

నీ సోయగం చుట్టూ

అనుక్షణం 

భ్రమరం 

సుమ ప్రదక్షిణం 

చేసినట్లు 

నేను 

నీ సోయగం చుట్టూ 

ఆర్తితో పరిభ్రమిస్తున్నాను 

 

ఆణువణువూ 

వేణువు ఊదినట్లు

అహరహము 

వీణ మీటినట్లు

నీ సౌందర్య రసాస్వాదనంలో 

రమ్య స్వప్నావిష్కరణంలో 

ప్రతి నిమిషం 

పరవశి స్తున్నాను

 

నీ దరహాసం

కరుణిస్తే

ఓ ప్రబంధానికి

శ్రీకారం చుడతాను

నీ కరకంకణ

నిక్వాణం వినిపిస్తే

ఓ కావ్యమై

పుడతాను

నువ్వొక పూల తోటవి

నువ్వొక పూల తోటవి
రకరకాల కుసుమాలని
నీ తనుద్యానవనంలో
పూయించ గలవు

నువ్వొక  చిలిపి తేటివి
నా అంగీకారం లేకుండానే 
నా అందాల మకరందాలు
ఆస్వాదించ గలవు

నువ్వొక కొండ వాగువి 
శతకోటి మెలికల నడకలతో 
ఎనలేని ఒంపులు ఒయ్యారాలతో 

యు వ హృదయాలను ఉర్రూతలూగించ గలవు

నువ్వొక వాన చినుకువి 
తొలి తొలి వలపుల పిలుపులతో 
తొలకరి ఉరుముల మెరుపులతో 
ఎంత వద్దు వద్దంటున్నా 
నన్ను ముద్ద ముద్దగా తడిపేయగలవు

ఎలా తెలుసు

ఎలా తెలుసు 

నా మనసుకు

నీ అందానికి ప్రతిస్పందించాలని

 

ఎలా తెలుసు 

నాకనులకు 

నీ అణువుల మిలమిలతో 

చూపుల దీపాలు  వెలిగించుకోవాలని  

 

ఎలాతెలుసు 

నా వీనులకు

నీ సుతిమెత్తని అడుగుల సవ్వడి 

అతిజాగరూకతగా వినాలని

 

ఎలా తెలుసు -ఎలా తెలుసు

నీ నిరీక్షణలో కాలానికి 

శృంఖలాలు బిగించుకొని 

నీ ఉహలలో కరిగి పోవాలని  

 

ఎలా తెలుసు- ఎలా తెలుసు

ఈ నిముసాలకు

నీ సన్నిధిలో రెక్కలు విచ్చుకొని

విహాయసంలోకి రివ్వున ఎగిరి పోవాలని

శ్రీ శ్రీ గారి 'సబ్బు బిళ్ళ'

అనుకున్నాను
అధర సౌందర్యం చూచి 
ఆడంబరం ఆహార్యం చూచి
నీ బ్రతుకు మూన్నాళ్ళ ముచ్చటే అని

హరివిల్లు రంగుల్ని
వలువలుగా చుట్టుకున్న నువ్వు
మరు నిముషంలో
మటుమాయం ఔతావని

అయితే అన్నన్నా  !!..
నీ భాగ్య మేమని వర్ణించను
ఎన్ని లావణ్యాల్ని స్పృశిస్తావో

ఎన్ని మాలిన్యాలు నిర్ములిస్తావో

ఎన్ని కాంతి కేరింతలని మోసుకోస్తావో
ఎంతహాయి వెల్లువని తరలించు కోస్తావో

అరిగి పోయి కరిగిపోయి తరిగిపోయి
నివురై ఆవిరై కనుమరుగై పోతావు

ఒక్క క్షణమైతే నేమి
వెన్నెల ముద్దగా వెలిగి
ఒక్క నిముసమైతే నేమి
వన్నెల వాకిళ్ళు కలయ తిరిగి
వేయి వసంతాల సోయగాన్ని
 సొంతం చేసికొన్న సౌగంధికావనమా !
నీ జీవన రాగానికి   జేజేలు
నీ అసమాన త్యాగానికి  జోహారు

శ్రీశ్రీ గారి 'కుక్క పిల్ల'

ఎట్టాగయితేనేం
మనిషిని ఆకట్టుకున్నావు 
మనసు గుట్టు తెలుసుకొని
మమతని ఆప్యాయతని అలవరచుకొని
నట్టింట్లో తిష్ఠ వేశావు

వాకిలిలో వున్నా వొళ్ళో చేరినా
వల్లమాలిన సౌజన్యం ఒలక బోస్తావు
తెలిసిన వాళ్లోస్తే తీయగా మూలిగి
అత్యంత అనురాగంతో
మును ముందుగా పలకరిస్తావు

నీలో అర్ధం కాని ఆత్మ వున్నది
ఏ ప్రాణికి అంతు చిక్కని ఆర్తి వున్నది
కనుకనే ఇంత సన్నిహితం కాగలిగావు
మానవాళిని సమ్మోహితం చేయగలిగావు

ఆ మహాకవి కవిత్వంలో
ద్వితీయ స్థానం నీది
ఏ ఇంటి కెళ్ళినా
ప్రధమ ప్రస్తావన నీది

ఎలాగయితేనేం 
ప్రేమాను రాగాలు ప్రదర్శించి
ప్రధమ శ్రేణిలో పాసయ్యావు
ఎనలేని విశ్వాసం కురిపించి
మనిషికే మార్గదర్శకం అయ్యావు

శ్రీ శ్రీ గారి 'అగ్గి పుల్ల '

నువ్వేదో ప్రభంజనం 
సృష్టిస్తావనుకున్నాను గాని
ఇంకా తడి ఆరని
పసుపు పారాణి పైన
నీ ప్రతాపం చూపిస్తావనుకోలేదు

నీ మేధా సంపత్తితో
ఈ జగతిని వెలిగిస్తావనుకున్నాను గాని
అతి గతి లేని అమాయకుల గుడిసెల్ని
పరశురామ ప్రీతి చేస్తా వనుకోలేదు

నీ ఆకారం చూసి
రాకెట్లా దూసుకు పోతావని
కమ్ము కొస్తున్న చీకట్లను
చెరిపేస్తావని భ్రమించాను
నల్లని పెదవులపై న పడి దొర్లే
సిగరెట్ ఎంగిలి కోసం
పరితపిస్తా వనుకోలేదు

బీడీ ముక్క మొహంలో
అద్దం చూచుకొంటూనో
బొగ్గుల కుంపటి ముంగిట్లోనో
తూలి  పడ్తూ ఉంటె
దుశ్శాసనుని రొమ్ము చీల్చేదెప్పుడు
దురాగతాల తలరాత మార్చే దెప్పుడు
నిన్ను ఆకాశానికెత్తిన
ఆ మహాకవి ఆకాంక్ష నెరవేర్చే దెప్పుడు

ఆ చిన్ని గుడారాన్ని  వీడి
గుడి గోపురాల వైపు నడిచిరా
వెలుగు జాడ లేని
చీకటి ప్రాకారాల వైపు కదలిరా \
అగ్నివై, ఆగ్రహోదగ్రవై
అన్యాయాల్ని అక్రమాల్ని అరికట్టగా
నీతి లేని, నియతి లేని
నియంతల భవంతుల్ని
నిలువునా దహించగా ............

మిత్రమా వెళ్లి పోయావా

అదేమిటి మిత్రమా !

అప్పుడే అదృశ్య మయ్యావ్ 

అంత తొందర ఏమొచ్చింది 

ఏ దివి నుండి  పిలుపొచ్చింది 

 

నిన్ననే కదా మనం 

మరణం గురించి మాటాడుకున్నాం 

మరణ చరణ కింకిణీరవం గురించి

మౌనంగా ముచ్చటించుకొన్నాం

ఇక్కడ మనిషిగా జన్మించడం గురించి

కడదాకా మనిషిగా మసలడం గురించి

మానవతా మందిరాల నిర్మాణం  గురించి

ఆ మనోజ్నసుందర పధాల గురించి

ఎంత సుదీర్ఘంగా చర్చించుకొన్నాం

 

విచ్చిన పని అయిపోగానే

పరిమళాలు విరజిమ్మిన కుసుమం

తోటను విడిచి వెళ్లినట్టు

వచ్చిన పని అయి పోగానే

గుండె గుండెలో నీ జ్ఞాపకాలు మిగిల్చి

ఎంత హాయిగా పయనమయ్యావ్

అంతలోనే ఒక మంచి పాటగా పుట్టాలని

అందరి  హృదయాలలో అడుగెట్టాలని

ఎంత మంచి నిర్ణయం తీసుకున్నావ్

 

ఏనాటిదో కదా మన పరిచయం

ఎంత బాధాకరమైనదో నిర్యాణం

ఎవరికైనా తప్పదు, అది అనివార్యం

           (మిత్రుని ఆకస్మిక మరణానికి చలించి )

ఎన్నెన్ని ఎదురుతెన్నులో

నవ్వులు నేర్పమని పువ్వులు 

నడకలు నేర్పమని సెలయేళ్ళు 

నిన్ను ప్రాధేయ పడినాయని విన్నాను 

 

నయనాలలో కొలువుండాలని కలువలు

ముంగురులు ఊగించాలని మలయానిలములు 

ముచ్చట పడినాయని విన్నాను

 

నీలాంబరపు మెరుపులు నీ కనుపాపలలో 

ఆలింగ నాభిలాష క్రీగంటి చూపులలో 

కలవని తెలుసుకొన్నాను 

 

ఇంకా...

 

నీ పాదాల మెత్తని  స్పర్శ కోసం 

ఈ పచ్చిక మైదానం 

నీ సౌందర్య పరి మళాలలో

తడిసి తరించాలని ఈ పరిసరం 

నిన్ను తనివి తీరా 

తిలకించాలని ఈ నదీతీరం

ఎదురు చూపులు చూస్తున్నాయని

ఎదను తెరిచి వేచి ఉన్నాయని, విని

ఎంతగానో అచ్చెరువొందాను

నువ్వు గుర్తొస్తే చాలు

నువ్వు గుర్తొస్తే చాలు
నర్తిస్తాయి నాలో
వన మయూరాలు..

నువ్వు నడిచొస్తే చాలు
నా లోగిలి నిండా
కోయిల 'కుహూ 'రవాలు ..

నువ్వు కరుణిస్తే చాలు
నా జీవితమంతా
నందనవనాలు బృందావనాలు ...

బిగి కౌగిలి బంధిస్తే చాలు
అణువణువునా
మల్లెలు మందారాలు

ఒక రేయి వెలిగిస్తే చాలు
మాతృత్వపు మమకారాలు
ఒకహాయి రగిలిస్తే చాలు  
అస్తిత్వపు శ్రీకారాలు
ఒకటొకటే ఎదురొస్తాయి
మనో జ్న  ప్రాకారాలు                                    
ఒడిలోనికి కదిలోస్తాయి
మంజుల ఓంకారాలు

సంగీతం

నీకు 

సంగీతం రాదన్నావుగా

మరి కన్నులలో ఏమిటా గీతం

కనుసన్నలలో ఏమిటా సంగీతం

 

నీకు

నృత్యం చేతకాదన్నావుగా

మరి కంటి పాపల కదలికలో

ఏమిటా నాట్య కేళి

అటు ఇటు ఊగే వాల్జడలో

ఆందమైన కధాకళి

 

నీకు

సాహిత్యం అసలు తెలియదన్నావుగా

అణువణువునా

దారి పొడవునా ఏమిటా రచన

అడుగడుగునా అగుపించే

అలరించే ఆ నటన

 

అందుకే నువ్వు

సంగిత సాహిత్య సరస్వతివి

నా హృదయాన

ప్రతి కవనాన నర్తించు

నిత్య చైతన్య జీవనఝరివి

కొలను ...అల

కొలను

అల.. ను 

అడిగింది 

నన్ను 

కలవరం పెట్టడం తప్ప

నీ కింకేం 

పనిలేదా అని 

కుసుమం 

భ్రమరాన్ని 

అడిగింది 

చుట్టూ 

గింగురుమనడం తప్ప

నీ కింకేం 

చేతకాదా అని 

సరిగ్గా అప్పుడే 

జాబిలీ

నాచెలి నడిగింది 

ఈ వెన్నెల 

చాలా  

ఇంకా 

కావాలా అని 

ఆ ప్రశ్నకు   

కొలను 

తెల్లబోయింది

కుసుమం 

సిగ్గుతో 

సోలి పోయింది   

ఒక మాట చెప్పనా!

ప్రజల నోళ్ళు కొట్టి ప్రజా స్వామ్యాన్ని పాతిపెట్టి ,,
గజదొంగలీనాడు  రాజులై  దొంగలై రాజ్యమేలుతున్నారు ..తిలక్

అప్పు చేసే వారు ధన్యులు ................
ఇచ్చే వారు జీవన సంగ్రామంలో అభిమన్యులు

నువ్వన్నావు.. నావి మీన నేత్రాలని   ..
అందుకేనా ఈదడానికి  కన్నీళ్ళు ఇచ్చి వెళ్లావు

ఎన్నటికి నిను వీడననే బాసను ,
 నీ పెదవి నా పెదవిపై చేసెను

ఏం చెబ్తున్నావని కాదు -
ఎంత అందంగా చెబ్తున్నావని -
ఎంత రసం అనుభవింప జేస్తున్నావని

నిజమైన కళ  ఆత్మని సంస్కరిస్తుంది -
ఆ సంస్కారం కంటికి కనబడదు 

(ఇవి నేను చదివినవి  తెలుసుకొన్నవి ---.ఆ కవులకు ధన్యవాదాలతో )

ఇంద్రధనస్సు

ఆకాశాన్ని

అటు ఇటు కలుపుతూ

ఆ వంతెన ఏమిటనుకున్నారు 

ఆదిక్కుని ఈ దిక్కుని

అనుసంధించిన

అందాల వారధి

ఆ రధ సారధి ఎవరనుకున్నారు

ఆ హృదయంగమ సంగమ

భంగిమ ఏమనుకున్నారు

ఓ కాంతి  కిరణం

ఓపలేని తాపంతో

ఓ హిమబిందువు

కెమ్మోవిని

సమ్మోహనంగా చుంబిస్తే..

ఆ కమనీయ దృశ్యం

నింగి నీలాలలొ రచించిన

ఆ రంగ వల్లుల  మృదులాస్యం

కనులారా కాంచిన ఆకాశం

అర సిగ్గుతో

మోమును దాచుకొన్న

అందాల పయ్యెద

జిలిబిలి సోయగం

ఒక విన్యాసం

ఉదయాన్నే

ఆమె ఎదురౌతుంది

ఒక మందారం

ఆమె పెదవి పైన                      

నవ వధువౌతుంది   

ఒక విన్యాసం

ఆమె కనులలో 

రసధుని ఔతుంది

తప్పనిసరిగా

ప్రతి రేయి నాకు  

నిదుర కరువౌతుంది

వసివాడని ఆచిరునవ్వుని

ఆమె లేత అధరం

నిరంతరం మోస్తూనే ఉంటుంది

అరుదైన ఆ పరిమళం

ప్రతి క్షణం నన్ను 

అమరుణ్ణి  చేస్తూనే ఉంటుంది

ఆ చిత్తరువుని ఒడిసి పట్టుకొని

నామనసు పిచ్చిగా యధేచ్చగా

ఎన్నో కావ్యాలు రాస్తూనే ఉంటుంది

ఆ స్నిగ్ధ దరహాసాన్నిదాచుకొని

అనునిత్యం నా హృదయం

నవమోహనంగా నర్తిస్తూనే వుంటుంది

గాన గాంధర్వం

అపురూపమైన అందాల్ని
అల్లుకున్నానని
అబ్బో ..
ఆ  చిర కెంత గర్వం

అనన్యమైన రీతిలో
నీ యౌవన గిరుల్ని
హత్తుకున్నానని కదా
ఆ పయ్యెద దర్పం

నీ సన్నని
నడుమును పెనవేసుకొని
లాస్యం చేస్తున్నది
చేలాంచలం
అందులకా ఆ మందహాసం

నీలాల  నీ కురుల
ఒదిగి పోయినందుకా
ఆ విరుల పరిహాసం

ఒకసారి అనుమతివ్వు
ఒక అందమైన
బహుమతివ్వు
అన్నిటి దర్పం అణిచి
గర్వభంగం చేస్తాను

అందచందాలు
పొందు పరచుకున్న
నీ మేని వీణియను సవరించి
నీ జీ వన రాగాన్ని
గాన గాంధర్వం చేస్తాను

కిలికించితాలు 3

ఎవరు ఎక్కు పెట్టిరో

ఎదను నాటుకొంటున్నవి

 పదునైన బాణాలు                     
ఎవరు తలుపు తట్టిరో
 ఎదలోపల పల్లవించుచున్నవి

 మధుర గానాలు

ఎవరు కబురు పెట్టిరో
 నయనాల దాగినవి

 మలయానిలాలు

ఎవరు ఆశ పెట్టిరో

 చెక్కిలిని చేరినవి

 కుసుమాలయాలు

ఎవరు గాటు పెట్టిరో

 పెదవులపై అరవిరిసినవి

 అరుణోదయాలు

  

ఎవరు నన్ను చుట్టు ముట్టిరో

 ఎంత హాయి కురిసినవి

 ఆలింగనాలు

కానుక

ఒక రేయి

నిన్ను నాకు -నన్ను నీకు

కానుక ఇచ్చి 

ఒంటరిదై  పోతుంది

ఒక హాయి

మల్లెపూల మాల గుచ్చి

పరిమళాలు కుమ్మరించి

సొమ్మసిల్లి పోతుంది

కనుదోయి

స్వప్నాలరాసి పోసి

స్వర్గాల బాట వేసి

ద్వారాలు మూసి పోతుంది

ఒక వేయి

సుమదళాల పరిమళం

శయ్య పరచి నిన్ను వలచి

నన్ను పిలిచి కన్ను గీటి పోతుంది

పెదవిని తాకిన  

ప్రతి అణువు ఒక వేణువై

మౌనరాగం పాడి అలిసి పోతుంది

బిగి కౌగిలి దాటి వచ్చిన

ఒక నిశ్వాసం కారు మేఘమై

జీవనరాగం కురిసి పోతుంది