రామచంద్రుడితడు .రఘువీరుడు'
-------------------------------------------
బాలకృష్ణు డితడు భవదీయుడు
లలిత లలిత భావకవిత
సుతి మెత్తగ రాయగలిగే భావుకుడు //

అవని పైకి అరుదెంచిన ఆమని యితడు
అందరి మదిలో వికసించిన బృందావని యితడు
పదపదమున వినిపించే బృందగానము
ఇట్టె ఆకట్టుకొనే రచనా సంవిధానము //

అనవరతము వినిపించే వేణుగాన మితడు
అరవిరిసిన పువ్వులకు ప్రాణనాథు డితడు
అడుగడుగున మంజుల మృదు మధుర భావము //

ఆ చిన్నారి చిలిపి కృష్ణుని నామధేయ మితడు
అలరించిన అలనాటి కృష్ణ శాస్త్రి యితడు
ప్రణయమై ప్రభవించిన కవితామూర్తి యితడు //

(నిలువెత్తు రాముని ఎదుట నేను ఉన్న చిత్రం చూచాక..ఈ గీతం నేనైతే ఎలా వుంటుందో అన్న భావనతో
నేను చేసిన చిన్న ప్రయత్నం ..)

ఆ శ్రీరామచంద్రునికి భక్తీ ప్రపత్తులతో ప్రణమిల్లు తూ ------

మొగ్గ
పువ్వుగా మారుతున్న
దృశ్యం చూస్తున్నాను
సుమ దళాలలోకి
పరిమళాలు 
బిరబిరా చొరబడిన
సవ్వడి వింటున్నాను

సంరంభంతో
ఆ సౌరభాలను మోసుకెళ్తున్న
చిరుగాలి కెరటాల
కేరింతలు గమనిస్తున్నాను

వనమంతా వసంత శోభ
సంతరించు కొంటున్న ఆనందం
పువ్వు పువ్వులో
యవ్వనం చిందు లేస్తున్న
లాస్యం తిలకిస్తున్నాను

ఔను
నాకు ఆశ్చర్యం

ఆ పువ్వుల పరిమళం
నీ నవ్వుకి ఎలా వచ్చింది
ఆ మల్లియ తెల్లదనం
నీ పెదవి పైకి ఎప్పుడు చేరింది
ఆ మకరంద మాధుర్యం
అచ్చట ఎవ్వరు దాచింది

ఇన్ని
సోయగాలు
సరాగాలు
సౌభాగ్యాలు
ఏ పువ్వు నోచింది!

ఒక ధనికుని మరణ భయం... =================
కనులు వాలి పోతున్నవి
దిగులుగా ఉంది
సిరులు ఎదురుగా
గుట్టలుగా పడిఉన్నవి 
బాధగా ఉంది
గుండె ఆగి ఆగి కొట్టుకొంటున్నది
భయంగా ఉంది
ఏమౌతాయి ఈ కలిమి గుట్టలు నిరామయంగా ఉంది
ఎన్ని ఆశలు ..ఎన్ని బాసలు
బ్రతుకు ముగిసి పోతుందా!
నిజం ఎంత చేదుగా ఉంది

అప్పుడే మరణమా
చివరి చరణమా
ఆవేదనగా ఉంది
ఎంత జీవితాన్ని విస్మరించానో,
కొరత వేశానో ఎగతాళిగా ఉంది
జాబిల్లి అందాలు ఇన్నాళ్ళు గుర్తు రాకపోవడం వింతగా ఉంది
ఏమి సాధించానో ఎంత వాదించానో
నన్ను చూస్తే నాకే జాలిగా ఉంది
నేను మనిషినన్న విషయం
మరణం ఉంటుందన్న నిజం కొత్తగా ఉంది

కళ్ళు మూతలు పడుతున్నవి
మత్తుగా వుంది
నాకు మరణమా
వినడానికి గమ్మత్తుగా ఉంది
సందేహం లేదు
మరణం ఆసన్నమౌతోంది

శ్వాస వేగం తగ్గింది
చూపు మందగించింది
ఇంకెన్ని క్షణాలో..
అనుమానంగా ఉంది
అరే .! ఇదేమిటి..
ఎవరూ..వెక్కి వెక్కి ఏడవడం లేదు ఆశ్చర్యంగా ఉంది
ఆర్జించిన అనంత సంపద
ఎదురుగా దిగులుగా ఉంది
అనురాగం అనుబంధం
ఎప్పుడెప్పుడా అన్న ఆనందంలో ఉంది

ఎందుకొచ్చానో ఈ భూమి మీదకి
అని ఇప్పుడనిపిస్తోంది
ఎప్పుడూ లేనిది,ఎందుకో మరి
లేమి మరింత అందంగా కనిపిస్తోంది
గుండె ఆగిపోతున్న చప్పుడు
ఆగిఆగి వినిపిస్తోంది
యముని మహిషపు
లోహపు గంటల మోత
భయ పెడుతోంది

అరె - ఏమయింది
ఎందుకు ఈ పగలు
నిసిరేయిలా ఉంది
కమ్ముకొస్తున్న హాయిలా వుంది
అ ర్ధ మ యిం ది...............
నేను మరణించి కొంతసేపయింది

ఒక చిరునవ్వు
చెంతకు రా రమ్మని పిలిచింది
అల్లన వొంగిన నయనం
సుస్వాగతమని హారతులిచ్చిది

అధర బింబాననం
చిరుచుంబనానికి చోటిచ్చింది
మధురాలింగనం
మన బంధం శాశ్వతమని మాటిచ్చింది

సిరి చందనం
కెమ్మోవిని సమ్మోహనం చేసింది
సిగలోని సిరి మల్లె
వల్లెయని తలయూచింది

ఏనాటి అనుబంధమో
ఎన్ని జన్మల సంబంధమో
ఈ మధురాభినివేశం

ఇన్ని వరాలిచ్చి ..
కరుణించిన ఆమె కోసం
మనసు మందిరమై వెలిసింది

చిరుగాలి
పరుగెత్తుకొంటూ వచ్చింది
ఏమిటి హడావుడి అన్నాను

అయ్యో !
చూడనే లేదా
ఆ తోటలో ఎన్నో
అరవిరిసిన సుమదళాలు
అవి వెదజల్లిన పరిమళాలు
అన్నీ జగతికి పంచాలి
జాగ్రత్తగా అందించాలి
'పరోపకార మిదం శరీరం'
అన్నారు కదా..

వచ్చినంత వేగంగా
నన్ను దాటుకుని వెళ్లిపోయింది

మనిషిని ...
స్వార్ధం దుర్మార్గం
కరడు కట్టిన మనిషిని
సిగ్గుపడుతున్నాను
మలయానిల భావనలు విని..

ఓ అందమైన ఉషోదయన
నవవికసిత కుసుమాలు
అత్యవసర సమావేశమైనాయి.

తమ ఒకరోజు జీవితానికి 
అర్ధం పరమార్ధం కల్పించే
అవకాశాల కోసం
తర్జనభర్జన జరిపాయి

ముఖ్య అతిధిగా
విచ్చేసిన ఆమె
ఆత్మీయ అతిధిగా
నన్ను ఆహ్వానించమని
ఒక ఉచిత సలహా ఇచ్చింది

అప్పుడు అక్కడ
నాకు జరిగిన సన్మానం
పూలతో పరిమళాలతో
నన్ను అభిషేకించిన విధానం
అనర్ఘళంగా కావ్య గానం చేసాను

అదే "ఈ కుసుమవిలాసం.."

అబ్బురపడిన సుమబాలలు
ఆనందంతో చప్పట్లు చరిచాయి
ఈ కావ్యంతో పాటు
తమ ఙివితం అజరామరమైనదని
నాకు జేజేలు పలికాయి

ఇవ్వు ....ఇవ్వు ...ఇవ్వు
ఎదుటివారికి, లేనివారికి
ఇవ్వడంలోనే ఉన్నది ఎంతో హాయి

అనాదిగా పశువులు పక్షులు 
నదులు చెట్లు మేఘాలు సైతం
అవనికి అన్ని ఇస్తూనే ఉన్నాయి
మానవజాతి మనుగడకు దోహదపడుతున్నాయి
మధురిమలు పంచుతూనే ఉన్నాయి

సృష్టిధర్మానికి విరుద్ద్ధంగా
కేవలం తీసు (దోచు) కోవడం తప్ప
ఎక్కడెక్కడో రహస్యంగా దాచుకోవడం తప్ప
ఇచ్చే గుణం మరచిన... ఓ మనిషీ !

ఏ ప్రాణికోటిలో లేని
ఈ స్వార్ధం దుర్మార్గం
దుర్వినీతి వంటి దుర్గుణాలు
నీ కేల అలవడినాయి
నీలో దయ కరుణ ఏల కొరవడినాయి

పదే పదే
నా మనసులో ఎవరిదో గుసగుస వినిపిస్తున్నది
విసవిస నడిచే
సుతి మెత్తని పాదాల సవ్వడి వినబడుతున్నది
ముసిముసి నవ్వులతో 
చెలరేగిన మిసిమి వయసు అల్లరి పెడుతున్నది

ఎదలోగిలిలో
సోయగాల గలగలలు సందడి చేస్తున్నాయి
సంగీత సరిగమలు, గజ్జెల రవళులు
గంధర్వ గానాలు గారడి చేస్తున్నాయి

ఏమిటి !!
నా ఎద ఎప్పుడు సంగీత వేదికగా మారినది
ఎవరు నా హృదయాన్ని
ఒక నిరుపమాన రమణీయ సభాస్థలిగా మలచినది

‘అందాల బొమ్మతో ఆటాడవా ..
పసందైన ఈ రేయి నీదోయి స్వామి ‘
ఒక అద్భుత సౌందర్యరాసి
నవరస భరితంగా నాట్యం చేస్తూ
నా ముందుకు నడచి వచ్చినది

‘’ఎంత హాయి ఈ రేయి
ఎంత మధుర మీ హాయి’’
పరవశ గానంతో , ప్రణవ నాదంతో
ఒక ప్రణయ గీతమై నా ఒడిలో చేరినది
నన్నల్లుకొని, హత్తుకొని, ముద్దులతో...
... ........................... .......
......... ........ ......... .......
ఇంకా ఏం జరిగిందని అడుగుతున్నారా !
ఈ ......చుక్కల చక్కిలిగిలి ఏమిటంటున్నారా

నునుసిగ్గు
తన బుగ్గలపై చిందులు వేయగా
సిగ్గు బరువుకు
కంటిరెప్పలు అల్లన వాలిపోగా
ఆమె అన్నది....

భలే భలే వారండి మీరు
ఎవరైనా ఆ వివరాలు సవివరంగా చెప్పగలరా

అయ్యోరామ !..ఎలాగండి మీతో ,,
అర్ధం చేసుకో .....రూ ..........

ఎవరి గుండెను మీటినా ఒకటే రాగం వినిపిస్తోంది
ఎవరి ఎదను కదిపినా ఒకటే శోకం కనిపిస్తోంది

నడక దారిలో ఎందరు మనుషులు ఎదురయ్యారో
అందరిలో ఒకటే దావానల దాహం అగుపిస్తోంది

ఎంత చదివినా ఎన్ని నేర్చినా ఏమున్నది ఘనత
ఎక్కడ చూచినా దానవ సమూహం అనిపిస్తోంది

ప్రేమానురాగాలు మమతానుబంధాలు కరువై
లోకం అంతటా ఆటవిక రాజ్యం తలపిస్తోంది

ఇన్ని దారుణాలు మారణాలు మోయలేక
మరో దారి కానరాక ధరణి భోరున విలపిస్తోంది

ఎన్ని చెప్పినా ఎంత వగచినా ఏమున్నది కృష్ణా
ప్రతి మనిషిని లోభం స్వార్ధం తెగ బులిపిస్తోంది

చిలిపిగా నవ్వితే
చిందులేసింది హృదయం
చిత్తరువుగ మారితే
ఆగి చూచింది నయనం

ఎన్ని కిరణ కాంతులో
ఆ నగుమోములో
ఎన్ని మలయానిల లాలనలో
ఆ చూపులో
ఎన్ని మందహాస మధురిమలో
ఆ అరుణాధరంలో

ఎన్ని సన్నజాజి మెలికలో
ఆ నడుములో
ఎన్ని చరణ కింకిణీ రవాలో
ఆ నడకలో
ఎన్ని సౌందర్య రహస్యాలో
తనువులో..అణువణువులో

ఓ.. భగవాన్ !
ఇదే నా ప్రార్ధన
ఒకే ఒక అభ్యర్ధన ....

నన్ను నా నుంచి రక్షించు

అనవసరపు ఆలోచనల నుంచి
అర్ధం పర్ధం లేని ఆకలి నుంచి
ఆవేశ కావేషాల నుంచి దూరంగా ఉంచు
నాలోని రాక్షస ప్రవృత్తిని సంహరించు
ఓ దైవమా !
నాలోని అవలక్షణాలను శిక్షించు

అరిషడ్వర్గాలనుంచి
అందరు కోరుకొంటున్న స్వర్గాల నుంచి
అధిక భోగాభాగ్యలనుంచి
సిరిసంపదల నుంచి దారి మరలించి

నాలో జీవించు
నన్ను లాలించు
పరిపాలించు
నా మొర ఆలకించు ..

నేను .....
ఈ లోకం నుంచి విడిపోయాను
అసలేం జరిగినదో నాకు తెలియకుండానే
ఒక అమృత కాసారంలో పడిపోయాను

నా అక్షరాలు
నిర్మించుకున్న రమ్య హర్మ్యంలో
అప్సరాంగనలు
విహరించే అంతఃపురంలో
ఆ మూల గదిలో చిక్కుబడి పోయాను
ఒక అతిలోక సౌందర్య దివ్యధామంలో
సుమబాలలు అరవిరిసిన ప్రమదావనంలో
అపురూపమైన అతిధిగా వుండి పోయాను ,

బాధలు భయాలనుంచి,
చింతలు చిడిముడులనుంచి
ఆకలి దప్పుల నుంచి
ఆవేదనలు ఆక్రందనల నుంచి
ఆశ్చర్యంగా విముక్తుడి నయ్యాను

ప్రబంధ పరమేశ్వరుని ఇంట జన్మించి
భావకవితా ప్రతిభా మూర్తి నయ్యాను
ఆమె అందచందాలు అద్భుతంగా కీర్తించి
నవ యువ ప్రణయ కవి చక్రవర్తి నయ్యాను

అలా .....
ఒక సుముహూర్తంలో
ఈ మామూలు జనసమూహం నుంచి
మాయా మర్మం, మాధ్వి రసం
వెల్లువెత్తుతున్న కవన ప్రవాహం నుంచి

అల్లంత దూరంగా జరిగి పోయి
హాయి వెల్లువలో పగలూ రేయి కరిగిపోయి
ఒక సౌందర్యాప్సరో భామిని సాంత్వనలో...
ఆమె వెచ్చని ఒడిలో ఒదిగి వున్నాను

అమ్మా !
తెలుగు తల్లీ !!
15 కోట్ల జనావళి
నాలుకపై నర్తించే కల్పవల్లీ

ఎవరికి నీవు కావాలి ?
ఎవరికి నీమీద జాలి ??

ఏ ప్రభుత పాడేను జోల
ఏ యువత వూపేను డోల..

అమ్మా
తెలుగు తల్లీ
నీకు వందనం ..
నీవున్న లోగిలి
నవనందనం....

నిన్ను విస్మరిస్తే ..
ఈ విశాల విశ్వం లో
తెలుగు వాడి ప్రగతి
తెలుగు జాతి ఖ్యాతి
అంధకారం బంధురం

(అంతర్జాతీయ మాతృభాషా దినోత్సవం సందర్బంగా..)

ఆ నలుగురు
---------------
ఈనాటి మనిషి
తన కోసం తాను బ్రతకడం లేదు
అసలు తన బ్రతుకు 
తన చేతిలో లేనే లేదు

పని పాట లేని
నలుగురు శాసిస్తున్నారు
పని కట్టుకొని
ఇరుగు పొరుగున వున్న నలుగురు
నిన్ను రెచ్చ గొడుతున్నారు
జీవితాన్ని నరకం వైపు నడిపిస్తున్నారు

ఆశ్చర్యం ...
ఆ నలుగురి కోసం
వారిని మెప్పించడం కోసం
నిరంతరం నీ తపన
వారేమనుకుంటారోనని
అనుక్షణం నీలో సంఘర్షణ

అట్టహాసంగా వివాహాలు
వైభవంగా కర్మ కాండలు
ఆ నలుగురు
మెచ్చుకోవాలని రెచ్చగొట్టారని
ఇంకా వైరుధ్యాలు వైషమ్యాలు
ఈ నలుగురి కారణంగా
స్పర్ధలు కొని తెచ్చు కొంటున్నారు
నరక యాతనని
ముంగిలిలోకి ఆహ్వానిస్తున్నారు
ఆ నలుగురు అన్నారని
కోపోద్రేకం తనవారితో విరోధం
తగాదాలు పోలీసులు
న్యాయస్థానాలు ప్లీ డ ర్లు
చెప్పే వాడికేం .....
ఎగదోసే వాడికి ఇదో సరదా దురద
విన్న వాడే .
.వాడి చావు వాడు చస్తున్నాడు
చెప్పుడు మాటలు విని
చెడి పోతున్నాడు

ఈ నలుగురు
ఎవరిని ప్రశాంతంగా ఉండనివ్వరు
వీరి పాత్ర సమాజంలో అతి కీలకం
కల్లోలాలు సృష్టిస్తారు
కలహం దాకా నడిపిస్తారు
చాటుగా నవ్వుకుంటారు
ఆపై తప్పుకుంటారు

ఆ నలుగురు
మీ చుట్టూ ఉన్నారు
వుండే ఉంటారు
మిమ్మల్ని
అశాంతి గహ్వరాలలోకి
నడిపిస్తుంటారు

తస్మాత్ జాగ్రత్త .......

నువ్వు లేని నేను....
------------------------
ఇది ...విషాద వియోగాల సమ్మేళనం
ఇది నిశీధి నిరామయాల సహజీవనం

నీ చిరునవ్వులు కనిపించక
చిన్నబోయిన ఉదయాలు
నీ కనుసన్నలు కనిపించక
నివ్వెరపోయిన కుసుమాలు
సుతిమెత్తని నీ చేతి వేళ్ళలో
ఊపిరి పోసుకున్న పారిజాతాలు
సుమకోమలమౌ నీ గళ సీమలో
శృతి చేసుకున్న మౌనగీతాలు
నీ చల్లని మమతల పందిళ్లలో
అల్లుకున్న రాగబంధాలు

నన్ను నిలదీస్తున్నవి ..
నీ రూపం.. కనబడదేమని ప్రశ్నిస్తున్నవి
నీ మందహాసం కోసం ..పరితపిస్తున్నవి
నీ ఆత్మీయ స్పర్శకోసం అలమటిస్తున్నవి

ఎన్ని మమతలు...
మూటకట్టుకొనిపోయావో
ఎన్ని మలయానిలాల్ని
వెంటగొని పోయావో
ఎన్ని మానసాల్ని
దోచుకొని వెళ్ళావో
ఎంత రాజసాన్ని
మోసుకొని వెళ్లావో

ప్రకృతి దీనంగా విలపిస్తున్నది
పరిసరం వెక్కివెక్కి రోదిస్తున్నది
ప్రత్యూషం ఎంతకీ తరలి రాకున్నది
ప్రసూనం మొగ్గలోనే దాగున్నది

నీ సమక్షంలో ..ఎన్ని నిముసాలు
మధుమాసాలై కుసుమించాయని
నీ సన్నిధిలో ..ఎన్ని రోజులు
సన్నజాజులై వికసించాయని
నీ సాహచర్యంలో.. ఎన్ని ఊసులు
నెలవంకలై హసియించాయని
నీ సన్నిధానంలో ఎన్ని సంక్రాంతులు
నేల దిగి నడిచాయని....

(ఆమె ..అర్ధాంతరంగా
అంతర్ధాన మైన వేళ...
నాతో పాటు ప్రకృతి సైతం ..
ఎంతగా విలపించిందో ..
నేను వ్రాసిన దీర్ఘకవిత
"నువ్వు లేని నేను"..
స్మృతి కావ్యం నుంచి..)

సిగ్గు మొగ్గ లౌతున్న ఒక అమ్మాయిని
అమ్మలక్కలు ఆటపట్టించే- ఒక చిలిపి గీతం
-----------------------------------------------

చెప్పు చెప్పు చెప్పు ...
కంటి రెప్ప కప్పుకున్న
ఆ దుప్పటిలో -అతడెవరో
అచ్చట దాగున్నఆ వరుడెవరో
అంతగా నిన్ను ఆకట్టు కున్న
ఆ అపర మన్మదు డెవరో //

అందగాడా
నెలరేడా
వగకాడా
ఆరడుగులవాడా
అందమంతా అడిగి నాడా
అదే పనిగా పొగిడి నాడా
అదిరే పెదవిని మూసినాడా

ఎదలో కెప్పుడు వచ్చాడో
ఎన్నాళ్లుగ అక్కడ ఉన్నాడో //

అంత సిగ్గా
అబ్బో కందె బుగ్గా
అది వలపా
చిలిపి తలపా
అతడి పిలుపా
అంత గడుసు వాడా
అంత సొగసు కాడా

ఎలాఎలా ఉంటాడో
ఏకాంత వేళ
ఎలా పోదువుకున్నాడో //

అప్పుడప్పుడు
నిన్ను నీవు ప్రశ్నించుకో

నిన్ను నువ్వు
గెలుచుకున్నావో లేదో 
అసలు నిన్ను నువ్వు
తెలుసుకున్నావో లేదో-
లేక... అమాయకంగా..అర్భకునిలా
భారంగా వయసు మోసుకొంటూ
తిరుగుతున్నావో ఏమో
అడపాదడపా ఆగి తర్కించుకో

ఒకసారి నింపాదిగా ఆగి
నిశితంగా విమర్శించుకో
నీ నడక
మహోదయాల వైపు సాగుతున్నదో
మరణం వైపుగా
చివరి క్షణాల కేసి దూసుకు పోతున్నదో

నిన్ను నువ్వు
తీర్చి దిద్దుకో మనిషిలా ...
ఎందుకు వృధాగా పుట్టి గిట్టే చెదలులా

పాట
--------

ఆనాటి పాట ఒక ప్రభంజనం
అది జనం గుండెల్లో మ్రోగిన ఢమరుకం

ఆ పాట
జన గీతం ..జ్ఞాన సంకేతం
అలనాటి ప్రతి పాట ఒక ఆణిముత్యం
ప్రతి గీతం ...జీవనగీతం
తనని అల్లుకొని అద్భుతమైన సంగీతం

మనం ఏ విధంగా ఆలోచించాలో
ఎంత ఆనందంగా జీవించాలో
సాటి మనిషిని ఎలా ప్రేమించాలో
సమభావం ఎలా సాధించాలో ..
మనిషికి నేర్పిన మౌన పాఠం
మన గుండెల్లోకి దూకిన జలపాతం

ఆ పాట
ఎన్ని హృదయాలను సేద దీర్చిందో
ఎందరిని అక్కున చేర్చుకొని ఓదార్చిందో
ఆమని అందాలు ...
ఎన్ని భువిపైన కుమ్మరించిందో
కాంతి తరంగాలు కొల్లలుగా వెదజల్లిందో
ఎన్ని ఆశల అంతరంగాల బుగ్గ గిల్లిందో

అది ఎన్నటికి వసివాడనిది
ఏనాటికి వన్నె తగ్గనిది

నాలో అల్లిబిల్లిగా
అల్లుకున్న పాటలెన్నో
నన్ను ఆలింగనం చేసుకున్న
సుమధుర గీతాలు ఇంకెన్నో

పాటలాధరాలై
ప్రణయ పరిమళాలై
గంధర్వ గానాలై
మధుర గాదా లహరులై

ఆ పాటవైపే
ఎల్లప్పుడూ నా ప్రయాణం
నన్ను అలరిస్తున్న ఆనాటి పాటకు సాష్టాంగ ప్రణామం
నేను మనిషిని అనేందుకు
ఇదే ఇదే అసలైన ప్రమాణం

నీకు తెలుసో లేదో
నువ్వుండేది ఇక్కడ కొద్ది కాలమే
కడదాకా ఈ ఉర్విపై
నీ ఉనికి అనుమానమే

ఇతరుల జీవితాలలో
అనవసరంగా చొరబడి
నీ విలువైన కాలం వృధా చేసుకోకు
ఉన్నన్నాళ్ళు
హాయిగా జీవించడం మాని
పరుల విషయాలలో జోక్యం చేసుకోకు

ఎవరి బ్రతుకు వారిని బ్రతకనీ
నీ ప్రమేయం ఎందుకు
క్షణ భంగురమైన జీవితానికి
ఇన్ని ఆపసోపాలెందుకు
అనవసర రాద్ధాంతం మెందుకు

నీ బ్రతుకు నువ్వు బ్రతుకు
వృధా చేసుకోకు ఎవరి కొరకు

నిన్న మీరు
పంపిన కావ్యం అందింది
పేజి తిప్పగానే
పరిమళం గుప్పుమంది

ప్రతి అక్షరానికి
సౌరభం అద్దినట్టున్నారు
ప్రతి పాదానికి
పరిమళం పొదిగి నట్టున్నారు
వేయేల ప్రతి కవిత
నానా సూన వితాన
వాసనల కదంబంలా ఉంది
అసలు విషయం చెప్పనా
మీ గుండెలో నాలాంటి వారెందరో
ఒకచోట గుమిగూడి గుసగుస లాడినట్టుంది

ఆ కృష్ణ శాస్త్రిలా
అని పిస్తున్నారు అచ్చం
అందుకోండి ఈ సుమగుచ్చం

నీలో ఒక అమ్మ ఉన్నది
ఆమెకు నా నమోవాకాలు
నీలో ఒక చెల్లి ఉన్నది
ఆమెకు నా ఆశీర్వచనాలు

నీలో ఒక ఆర్తి ఉన్నది
దానికి నా అభినందనలు
నీలో ఒక అగ్ని ఉన్నది
దానికి నా ఆహ్వానాలు

అడగాలని ఉంది
ఈ సహనం ఎన్నాళ్ళు
ఈ దహనం ఎన్నాళ్ళు
నిలదీయాలని ఉంది
ఈ నిర్లిప్తత ఎన్నాళ్ళు
ఈ నిర్వేదం ఎన్నాళ్ళు

బ్రద్దలు కొట్టాలని ఉంది
భస్మం చేయాలని ఉంది
అర్ధం లేని నియమాలు
నిద్దుర లేపాలని ఉంది
సిద్ధం చేయాలని ఉంది
నీకోసం సరికొత్త ఉదయాలు

బ్రతికించు కోవాలని ఉంది
నా అమ్మను నీలో..........
వెలిగించు కోవాలని ఉంది
నీ ఆత్మను నాలో.......

(ముఖపుస్తకంలో, స్నేహ హస్తం అందించిన వందలాది సోదరీమణులకు... అంతర్జాతీయ మహిళా దినోత్సవ శుభాకాంక్షలతో ......)

ఎగిరి పోతున్న కాలమా
తరిగి పోతున్న ధర్మమా
మనిషిలోని మంచిని కాపాడవేమి.
మధురమైన పాటగా ...పాడవేమి
మానవతను మరలా..
మా నడుమకు తరలించవేమి //

చీకటిలో దాక్కున్నవి సిరిసంపదలు
ఆకలి చేస్తున్నది ఆక్రందన లు
గుక్కపట్టి రోదిస్తున్నవి పూరిగుడిసెలు
ఇంత దయలేని వాళ్ళా ఈ మనుషులు//

పాముల కిరవైనవి చీమల పుట్టలు
పాపం అనకున్నవి దాచిన పొట్టలు
ఎలా తీరాలని ..ఈ ఆకలి శోకం
తలా పిడికెడు ఈ తిలా పాపం//

ఎప్పుడు
ఏ జన్మలో
ఏ పుణ్యం చేసుకున్నానో ..

ఇప్పుడు 
అక్షరం ఒడిలో వున్నాను
ఆమె గుండె గుడిలో వున్నాను ..

నా చుట్టూ ఎందరో
జఠరాగ్నితో కాలి బూడిదౌతుంటే
ఎవరు వెలిగించుకున్న నెగళ్లలో
వారు పిట్టల్లా రాలిపోతుంటే ...

నేను మధుమాసాల లోగిలిలో
నివాస మేర్పరచు కున్నాను

ఆమె మందహాసాల పల్లకిలో
హాయిగా ఊరేగు తున్నాను.

ఉగాది అంటే ఉల్లాసం
ఉగాది అంటే ఉత్సాహం

ఉర్వి పైకి నవవసంతం
నడిచి వస్తున్నదన్న సంకేతం

అనంత కాల గమనంలో
ఈ విశాల విశ్వంలో ప్రతి ఏటా
ప్రకృతి పాడుకొనే ఉజ్వల గీతం

ఈ ఆనందం ఈ అద్భుతం ఎవరికీ!!!

ప్రకృతికి , పచ్చదనం పరచుకున్నలోగిళ్ళకి
కొమ్మకొమ్మకి, కోయిలమ్మకి, కొత్త చిగుళ్ళకి

విరబూసిన వేప చెట్టుకి
విరగకాసిన మామిడి కొమ్మకి

చండ ప్రచండంగా ప్రకాసించే భానుడికి
వస్తున్నామని హెచ్చరించే వడగాలులకి

ఉగాది అంటే ఉల్లాసం ఉత్సాహం
ఉగాది ఆగమించిన వేళ..
జగమంతా ఎల్లెడలా నవనవోన్మేషం

మరి నీకు నాకు ఈ మనిషికి
ఏమున్నది కొత్తదనం...

అసలు మనకు వచ్చిందా నవోదయం

ఇది నిన్నటి ఉదయమే
నిన్నటి హృదయమే
నిరంతరం ఎగిసిపడే
కల్లోల కడలి తరంగమే
నిన్నటి దాహమే
నిశ్చల నిబిడాంధకారమె

నూతనత్వం చేతనత్వం
ఏనాడు కనీ విని ఎరుగని
కూపస్త మండూకం లా

స్వేచ్చా స్వాతంత్ర్యాలు విడనాడి
ఒకే గాడిలో తిరుగాడే గానుగెద్దులా

నిరాశలో నిర్వేదంలో నిస్తేజంలో
ఏమిటి ఈ దుర్భర దుస్సహ జీవితం

ప్రకృతికి లాగే మనిషికి
ఆరు ఋతువులు ఉంటే ఎంత బాగుండును

ఈ వసంత మాసం ఈ కోయిల గీతం
ఈ పచ్చదనం పరవశం

మన జీవితాలలోకి అనునిత్యం
తరలి వస్తే ఎంత బాగుండును

అదేమి చిత్రమో

అవనికి ఆరు ఋతువులు అయితే
ఈనాటి మనిషికి ఒకే ఒక ఋతువు
దాని పేరే ధన ఋతువు
ఎంత వున్నా ఇంకా ఇంకా
కావాలనే ఆకలి ఋతువు

ఇదేమి కర్మమో
ఇతడికి జీవించి నన్నాళ్ళు
ఆనందం సుఖము శాంతి అన్ని కరువు

దాని పర్యాయపదమే అవినితి అక్రమార్జన
దాని పర్యవసానమే మద్యపానం మనోవేదన

జీవిత పర్యంతం ఎంత ఉన్నా ఎంత తిన్నా
ఇంకా కావాలని రోదన
ఆరని తీరని వేదన ఆవేదన

ఈ రుతువులోనే
తెల్లారి పోతుంది మనిషి జీవితం

ఈ క్రతువు తోనే
మసక బారి పోతుంది కల్లోల భారతం

మానవత మటుమాయమై పోతున్న
ఈ సంధి కాలంలో..

ఏ ఉగాది వినిపిస్తుంది
అసలైన జీవన సత్యాన్ని

ఏ ఉగాది విశదీకరిస్తుంది
మానవ జీవన తత్వాన్ని

ఏ ఉగాది కొని తెస్తుంది
ఇలపైకి భూతల స్వర్గాన్ని

అందుకే నేను కోయిలనై
కొమ్మ కొమ్మకు ఎగురుతున్నాను

కొత్త పాటలు కట్టి
మనిషి మనిషికి వినిపిస్తున్నాను

ఈ గాలి విరాళి ఈ నేల ఈ పచ్చదనం
ఈ ఆనందం ఈ గీతం ఈ గానం మీ కోసం

అని దీవిస్తున్నది
అరుదెంచిన ఈ మధుమాసం ..

హాయిగా ఆలకించండి ఈ విజయ దరహాసం

బండెడు కట్టెలు
ఒక మట్టి కుండ
మూడు చిల్లులు
శవం కాలుతున్న వాసన

చెట్టంత మనిషి
తృటిలో అదృశ్యమౌతున్న దృశ్యం
మరుక్షణంలో ఆ పరిసరం లో
ఒక్కరూ కనిపించని నిర్మానుష్యం

ఒక జననం
ఒక మరణం
రెంటి నడుమ
ఆకలి కేకల హాహాకారం
దావానల కీలల బీభత్సం

ఇంతేనా మనిషి జీవితం!
అర్ధం కానిది ఈ జనన మరణ రహస్యం

నేనే ఒక మహా కావ్యం
--------------------------
నేను కవిని
కాని కవిత లల్లను
ఏ కావ్యాలు రాయను

నేను కవినే
జీవితాన్ని కవిత్వంగా రాస్తుంటాను
ప్రతి నిముసాన్ని అందంగా చెక్కుతుంటాను
ప్రతి ఆనందాన్ని కావ్యంగా మలుస్తుంటాను
ప్రతి ఉదయం -నాకు పరవశ గీతం
ప్రతి గీతం- నవరస భరితం

నాకు జీవితమే కవిత్వం
నా జీవనమే అద్భుతమైన గ్రంధం

నిన్న నాకు గతం -ఈ రోజు నిజం
రేపు ఏమో, ఏమౌతుందో తెలియని అయోమయం
అందుకే జీవితాన్ని
సుందర ప్రబంధంగా వ్రాస్తుంటాను
ప్రతి రోజు పేజిని
మధు మాధుర్యంతో నింపుతుంటాను
ప్రతి దినాన్ని పరిమళ భరితంగా
మకరంద మాధురీ సహితంగా రసరమ్యంగా రవళిస్తుంటాను

కవిత్వం రాయక పోతేనేం !
కావ్యాలు వెలువరించక పోతేనేం
నేను కవినే .......
జనరంజకంగా జీవన కావ్యం రాస్తున్నాను గదా
ఎందఱో పాఠకుల హృదయాల్ని
రంజింప జేస్తున్నాను గదా
అనునిత్యం ఎందఱో నన్ను చదువుతుంటారు
నా జీవితాన్ని ఒక గీతంగా పాడుతుంటారు
ప్రతి కవితని ఎదురైన వారికీ
అద్భుతంగా వినిపిస్తుంటారు
ఎంత గొప్ప కవిత్వమో అని
అందరు ప్రశంసిస్తుంటారు
నా దైనందిన జీవనం
గంధర్వ గానమని పరవశిస్తుంటారు

నా జీవితం నిండా
ఆమని నడచి వచ్చిన ఆనవాళ్ళు
దారి పొడవునా
అరవిరిసిన నవ వికసిత కుసుమాలు
నా జీవన కావ్యమంతా
కోమల సుమ దళముల పరిమళాలు
ఎలకోయిల కుహూరవాలు,
చల్లని వెన్నెల విహారాలు
మృదు మందహాసాలు,
నులి వెచ్చని పరిష్వంగాలు

నా జీవన ప్రాంగణంలో
ముళ్లుండవు రాళ్లుండవు
కంటకాలుండవు
కారు చీకటి దారులుండవు
కాలకూట విషాలు విషాదాలు
అసలే ఉండవు
అంతటా పచ్చని మైదానాలే
పంట పొలాలే
హాయి గొలుపు సమీరాలే
హరి విల్లుల ద్వారాలే
సువిశాల ప్రాంగణంలో
సుందర నందన వనాలే
సిరి మల్లెల అల్లరులే,
చిరు నవ్వుల సందడులే

నా జీవన సుక్షేత్రం లో
అలరించే తరువులే సుమదుర ఫలాలే
హరిత భరిత వృక్షాలే కమనీయ రమణీయ దృశ్యాలే
నా రచనలన్నీ అమలిన భావాలే అమృత రావాలే
నా కలం పలికించినవి భావ గీతాలే
మధుర మనోహర మంజుల రాగాలే

చెరిగి పోని శిలాక్షరాలతో
నా జీవన కావ్యం రచిస్తున్నాను
ఒక్కొక్క రోజుని
ఒక్కొక్క గీతంగా రవళిస్తున్నాను
ఎదురైన ప్రతి మనిషి
ఒక చరణం గా లిఖిస్తున్నాను
ఎన్ని వందల గీతాలు రాసానో లెక్కలేదు
ప్రతి సన్నివేశం ప్రతి సందర్భం
ఒక కావ్యం గా
ఎన్ని కావ్యాలు రచించానో గుర్తు లేదు

నేను కవిని
నేను వ్రాసేది జీవితం
నా జీవితమే కవిత్వం
నేనే... ఒక మహా కావ్యం ..

అర్ధరాత్రి ..
ఒక అక్షరం నన్ను తట్టి లేపింది
ఏమైంది అన్నాను
నాకు నిద్ర పట్టడం లేదు
నన్నేం చెయ్య మంటావు 
ఏదైనా ఒక మంచి కథ చెప్పు
ఇప్పుడా !
తప్పదు మరి
ఒక కవిత వినిపిస్తాను
పోనీ ఒక పాట పాడు
ఈ నిసి రాతిరి వేళ నన్నిలా ..
యాగీ పెట్టడం అన్యాయం అన్నాను
ఏం చెయ్యమంటావు
నువ్వే కదా నాకు ఒక రూపం కల్పించి ..లాలించే విరించివి..

సరే..సరే..
తక్షణం
ఒక ఊహని రమ్మని పిలిచి
తనని ఒక కవితగా మలిచి
ముత్యాల ముఖ పుస్తకం
పల్లకి నధిరోహింపజేసి
ఇక లోకంలో ఊరేగమన్నా ను

నన్ను చూచి చిలిపిగా కన్ను గీటి
ఇక తెల్లరేదాకా నిద్రపో అన్నది

ఏమో ...
వేకువనే ఎన్ని గుండెలు తట్టి
ఎందరి హృదయాలలో దూరి
ఎంత మంచి నిదురను కాజేసిందో
ఈ కవితా మహాతల్లి...
ఉదయాన్నే అందరిని అడగాలి...

క్రింగ్ క్రింగ్.....
అర్ధరాత్రి నన్ను తట్టి లేపిన అక్షరాన్ని, ఒక కవితగా మలిచి ,ముఖపుస్తకం పల్లకి ఎక్కించి ,లోకంలోకి వెళ్ళమని టాటా చెప్పానో లేదో.. అది ఏకంగా కానీ ఖర్చు లేకుండా, ఏ passport ,visa, విమానం అవసరం లేకుండా నే అమెరికా వెళ్లి ,అక్కడ న్యూజెర్సీలో, మనుమరాలితో ముచ్చట లాడుతున్న ఒక తాతయ్య ని కితకితలు పెట్టినట్టు ఆ మిత్రుడు ఇప్పుడే ఆనందంగా చెప్పాడు

ఔరా అక్షరమా!
పాదలేపనం తో ప్రవరుడు తృటిలో హిమాలయాలకు వెళ్లినట్టు., కానీ ఖర్చు లేకుండా అమెరికా వెళ్ళావా ..అని ఆశ్చర్య పోతుండగా

క్రింగ్ క్రింగ్.... ఫోన్
ఎవరూ
నేను నీ అక్షరాన్ని
అదేమిటి అమెరికా వెళ్ళావు
అక్కడ ఇండియాలో అందరూ నిద్రపోతుంటారుగా
ఏమి తెలివి తేటలు
అన్నీ తమరి దయ, కరుణా కటాక్షమే కదా కవివర్యా..
అంతగా పొగడకు

ఔను మీ అబ్బాయి అమ్మాయి ఇక్కడ ఉన్నారన్నావు వెళ్ళి పలకరించి వచ్చేదా..
అంత పని చెయ్యకు.. వాళ్ళు వారి కార్యాలయాలలో busy గా వుంటారు
అయితే మిగతా మన తెలుగు మిత్రులను కలుస్తాను
సరే.

sorry..
నిద్రపో మళ్ళీ లేపినట్టున్నాను
ఉదయాన్నే కలుస్తాను
ఫోన్ పెట్టేసింది ..గడుగ్గాయి

-----అర్ధరాత్రి అక్షరానికి.ఆకృతి కల్పించిన వైనం..ముందు post లో చూడండి..

మనిషి....
డబ్బుకోసం
అహర్నిశలు
ఆయాసపడి సంపాదించి
ఆరోగ్యం పోగొట్టుకుంటాడు

అదే ఆరోగ్యంకోసం
ఎంతో శ్రమపడి సంపాదించిన
ఆ డబ్బు పోగొట్టుకుంటాడు

రేపటి మీద తాపత్రయంతొ
ఈ రోజును అనుభవించ లేడు
అలా అని రేపటిని ఎల్లుండిని కూడా..

అతడు మరణించాడని
అనుకోవడమే గాని
నిజంగా బతికిందెప్పుడు
అన్న సందేహం,అందరిలో మిగిలి పోతుంది

---నా కావ్యం ‘’ఆరడుగుల నేల ఆహ్వానించిన వేళ’’’ నుండి....

రామచంద్రుడితడు .రఘువీరుడు'
-------------------------------------------
బాలకృష్ణు డితడు భవదీయుడు
లలిత లలిత భావకవిత
సుతి మెత్తగ రాయగలిగే భావుకుడు //

అవని పైకి అరుదెంచిన ఆమని యితడు
అందరి మదిలో వికసించిన బృందావని యితడు
పదపదమున వినిపించే బృందగానము
ఇట్టె ఆకట్టుకొనే రచనా సంవిధానము //

అనవరతము వినిపించే వేణుగాన మితడు
అరవిరిసిన పువ్వులకు ప్రాణనాథు డితడు
అడుగడుగున మంజుల మృదు మధుర భావము //

ఆ చిన్నారి చిలిపి కృష్ణుని నామధేయ మితడు
అలరించిన అలనాటి కృష్ణ శాస్త్రి యితడు
ప్రణయమై ప్రభవించిన కవితామూర్తి యితడు //

(నిలువెత్తు రాముని ఎదుట నేను ఉన్న చిత్రం చూచాక..ఈ గీతం నేనైతే ఎలా వుంటుందో అన్న భావనతో
నేను చేసిన చిన్న ప్రయత్నం ..)

ఆ శ్రీరామచంద్రునికి భక్తీ ప్రపత్తులతో ప్రణమిల్లు తూ ------

ఒక చిరునవ్వు
చెంతకు రా రమ్మని పిలిచింది
అల్లన వొంగిన నయనం
సుస్వాగతమని హారతులిచ్చిది

అధర బింబాననం
చిరుచుంబనానికి చోటిచ్చింది
మధురాలింగనం
మన బంధం శాశ్వతమని మాటిచ్చింది

సిరి చందనం
కెమ్మోవిని సమ్మోహనం చేసింది
సిగలోని సిరి మల్లె
వల్లెయని తలయూచింది

ఏనాటి అనుబంధమో
ఎన్ని జన్మల సంబంధమో
ఈ మధురాభినివేశం

ఇన్ని వరాలిచ్చి ..
కరుణించిన ఆమె కోసం
మనసు మందిరమై వెలిసింది

మొగ్గ
పువ్వుగా మారుతున్న
దృశ్యం చూస్తున్నాను
సుమ దళాలలోకి
పరిమళాలు 
బిరబిరా చొరబడిన
సవ్వడి వింటున్నాను

సంరంభంతో
ఆ సౌరభాలను మోసుకెళ్తున్న
చిరుగాలి కెరటాల
కేరింతలు గమనిస్తున్నాను

వనమంతా వసంత శోభ
సంతరించు కొంటున్న ఆనందం
పువ్వు పువ్వులో
యవ్వనం చిందు లేస్తున్న
లాస్యం తిలకిస్తున్నాను

ఔను
నాకు ఆశ్చర్యం

ఆ పువ్వుల పరిమళం
నీ నవ్వుకి ఎలా వచ్చింది
ఆ మల్లియ తెల్లదనం
నీ పెదవి పైకి ఎప్పుడు చేరింది
ఆ మకరంద మాధుర్యం
అచ్చట ఎవ్వరు దాచింది

ఇన్ని
సోయగాలు
సరాగాలు
సౌభాగ్యాలు
ఏ పువ్వు నోచింది!