కవితాంధ్ర

41
నా కలమే నాకు నేస్తం
సమ్మోహనాస్త్రం - సకల శాస్త్రం ,,కాలమే నాకు సమస్తం

42ఎంత హాయిగా ఉంది ఈ విశ్రాంత జీవనం ఎంత అద్భుతంగా ఉంది ఈ ప్రశాంత భావనం
ప్రతి క్షణం ఆలోచనలకి అక్షరాకృతి కల్పిస్తూ ఈ స్వీయ కావ్య రచన ఎంత సమ్మోహనం

43
పొలాలు స్థలాల మిద అజాగళ స్థనాల మిద పిచ్చి లేదు
సంపదల మీద ఆసక్తి లేదు కారణం అవి సృష్టించే విలయాన్ని భరించే శక్తి లేదు.

44
ఆగ్రహం ఆవేశం అక్షరీక రిస్తున్నప్పుడు నేనొక అగ్ని గీతాన్ని
అందరి ఆనందం కోసం ఒక ప్రేమ కావ్యం రాస్తున్నప్పుడు నేను సాహిత్యాన్ని సంగీతాన్ని

45
ఎప్పుడు చిరు నవ్వులు ఎదురైతే ఎంత బావుంటుంది
మనసు అప్పుడే కదా విరిసిన మరుమల్లె తోటలా ఉంటుంది

46
ఎదిరించాను ఒకనాడు ఎదురైన మృత్యువును
సృష్టించు కోలేదు ఏనాడు ఒకరైనా శత్రువును , కనుకనే నేను అజాత శత్రువును

47
నేనిప్పుడు స్వేచ్చా విహంగాన్ని
ఏ అటు పోటులు లేని కడలి తరంగాన్ని
వేల వేల కుసుమదళాల పరిమళాలు దాచుకున్న అంతరంగాన్ని

48
ఒక పున్నమి నన్ను వరించింది
చిరునవ్వుతొ పలకరించింది
చల్లని వెన్నెల నాపై చల్లి పరసించింది

49
ఎక్కడికి నేను వెళ్ళను , నా మనసే వనాల వెంట తిరిగి వస్తుంది
ఎన్నో పరిమళాలు మోసుకొస్తుంది, అన్నిటిని నా మ్రోల కుమ్మరిస్తుంది
అంతే - నాలోంచి మందార మకరంద మాధురీ సమ్మిళితమైన ఓ కవిత కదిలి వస్తుంది

50
ఎందుకో అప్పుడప్పుడు మనిషిని చూడాలని ఉంటుంది
అందరిలో 'పుప్పొడి రాలిన చప్పుడు' వినాలని ఆశగా ఉంటుంది
నాదంతా పిచ్చి వెర్రి దురాశ అత్యాస గాక పొతే మరేమిటి
యంత్రమై తిరుగాడే వాడిలో మనిషితనం ఎలా ఉంటుంది