కవితాంధ్ర

మల్లెమొగ్గ 
బుగ్గ నిమిరి 
విచ్చుకో అన్నాను 
దిగ్గున విరబూసి 
పరిమళాలు వెదజల్లింది 

మనిషిని తట్టి లేపి 
ఈ అద్భుత చూడమన్నాను 
హేళనగా నన్ను చూచి 
అదోలా నవ్వాడు 
ఇందులో వింత ఏముంది

వీడింతే 
ఎన్ని చెప్పినా 
ఈ జన్మలో మారడు 

మల్లెపువ్వు నవ్వి 
నా ఒళ్లో రాలి పడింది 

అన్నది కదా ! 

నువ్వు పువ్వుల్ని ప్రేమిస్తున్నావు 
మా నవ్వుల్ని ప్రేమిస్తున్నావు 

కాని వాడు దేనికలా రోదిస్తున్నాడు 
ఇంకా ఇంకా కావాలని వాదిస్తున్నాడు 

వాడికి నీకు ఒకటే తేడా 

నువ్వున్నది వెన్నెల వాడ
వాడు కట్టుకున్నది ఒట్టి గాలిమేడ