కవితాంధ్ర

ఎందుకు 
ఈ పూలు పున్నమలు
వెన్నెలలు కావ్యాలు స్నేహితాలు 
దేనికైనా పనికి వస్తాయా 

ఒకరోజు నా మిత్రుడు
ఈ స డిం చు కున్నాడు

నేనన్నాను –
ఇవన్ని నావెంట నడుస్తాయి
నా జీవితానికి పరిమళాలు అద్దుతాయి 

కాని నీ సిరులు సంపదలు
నిన్ను చూచి నవ్వుకొంటున్నాయి
నువ్వు మాయం కాగానే అవి కూడా
రెక్కలు విప్పుకొని రివ్వుమంటాయి

నేను ఉన్నా లేకున్నా
నా కావ్యాలు మాత్రం
ఎప్పుడు గుప్పు మంటూనే ఉంటాయి