కవితాంధ్ర

నీలాకాశంలో నిండు జాబిలి
కట్టెదుట నవ్వుతూ నెచ్చెలి

వెన్నెల కన్ను గీటింది
ఏమిటి కవివర్యా !
నన్ను మరిచి పోయినట్టున్నావు
నిలదీసింది

ఆమె పొట్ట చెక్కలయ్యేలా
పడిపడి నవ్వింది
సమాధానం చెప్పు
వెన్నెల నిన్నేగా అడుగుత!

ఆమె పరిహాసానికి
ఎక్కడ పారి పోతుందోనని
వెన్నెలని ఒడిసిపట్టి
ఆమె పెదవిపైన చేర్చాను ,
అందమైన నవ్వుగా మార్చాను

‘’నీవు గాక వేరెవరైనా -నవ్వలేరు వెన్నెల లాగా
నీవు లేక వెన్నెల లయినా -నవ్వలేవు పున్నమి వేళా ‘’

ఇద్దరి అనుబంధం కలగలిపిన గీతం వినిపించాను